Δύο Έλληνες επιστήμονες και οι ομάδες τους, ο κ. Δαγκλής από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ο κ. Οικονόμου από το Σαν Φρανσίσκο, έχουν συμβάλει ουσιαστικά στην επιτυχία της αποστολής. Ένας τρίτος, ο Β. Παπαθανασίου, μετείχε με τον τρόπο του, επενδύοντας με μουσική την προσπάθεια. Κι ένας μαθητής, από ιδιωτικό σχολείο, που η ομάδα του έφτιαξε ένα από τα βιντεάκια αφύπνισης του διαστημοπλοίου, παρακολούθησε, ως επιβράβευση, στο κέντρο των επιχειρήσεων την προσεδάφιση.
Είναι ένα μικρό δείγμα της αντιφατικής πραγματικότητας που βιώνουμε. Αλλά παράλληλα είναι μια απόδειξη του τι δυνατότητες έχουμε και του τι μπορούμε να πετύχουμε. Με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα αφήσουμε στην άκρη την εθνική μιζέρια, τα μίση και τον αλληλοσπαραγμό και θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορεί ο καθένας μας στον τομέα του.
Οι δυνάμεις υπάρχουν, το ίδιο και οι δυνατότητες. Μόνο που είναι διάσπαρτες, απομονωμένες και πολλές φορές εγκλωβισμένες από μικρά και μεγάλα συστήματα εξουσίας, που δεν θέλουν να αφήσουν το νέο, το διαφορετικό, να ανθίσει. Βλέπετε, στη χώρα όπου κυριαρχούν οι μικρότητες, που θάλλει ο λαϊκισμός, δεν μπορούμε να ανεχθούμε αυτούς που πάνε κόντρα στο ρεύμα, που προτιμούν τη δουλειά, το εργαστήριο, τη μελέτη, από τις ανέξοδες αγορεύσεις, τις βολικές καταγγελίες, τη μετάθεση ευθυνών.
Τους επιστήμονες που συνέβαλαν στην προσεδάφιση στον κομήτη ελάχιστοι τους γνωρίζουν. Φευ, δεν προσφέρονται για τηλεπαράθυρα, δεν εκτοξεύουν φιλιππικούς, αλλά κάνουν αθόρυβα τη δουλειά τους. Και στην Ελλάδα της τζάμπα μαγκιάς, των γενικών εισαγγελέων, η συνέπεια και η σεμνότητα, ως γνωστόν, δεν πουλάνε…
