Συχνά, η αναφορά στην ιστορία είναι επιστροφή στην ιστορία. Και αυτή η επιστροφή, κρύβει μέσα της μια αποστροφή. Μια αποστροφή κατά του παρόντος. Του παρόντος και των δυσκολιών που το συγκροτούν. Έτσι, η αναζήτηση της ιστορικής παραλληλίας είναι μια καταφυγή. Καταφεύγουμε στην ιστορία, αναζητώντας καταφύγιο από τις συνθήκες της πραγματικής ζωής. Η ιστορία γίνεται ακόμη και παραμυθία, με την επίκληση των ηρωικών στιγμών της.
Η απώθηση της εποχής, γίνεται συχνά πολιτική. Πολιτική και πολιτική διακήρυξη. Η άρνηση του συγκεκριμένου και η άρνηση αναμέτρησης μαζί του, διαμορφώνει ένα φαντασιακό πεδίο σύγκρουσης, που αγνοεί τους πραγματικούς ανθρώπους και τις ανάγκες τους. Αυτές οι ανάγκες συνδέονται με το παρόν, έχουν σχέση με τις συνθήκες της εποχής, υπόκεινται στις μικρές ή μεγάλες αλλαγές που συντελούνται και δεν έχουν παρά πολύ μικρή σχέση με τα γεγονότα του παρελθόντος. Προέχει το παρόν λοιπόν και το πολιτικό μέτωπο του παρόντος. Με προσανατολισμό στο μέλλον. Εξάλλου αν για κάτι μπορούμε να είμαστε βέβαιοι, είναι το μέλλον που θα δημιουργήσουμε. Το παρελθόν διαρκώς αναπλάθεται.
