Έτσι, στο επίκεντρο βρίσκονται οι εξελίξεις στην κεντροαριστερά. Το δίλημμα που τις ορίζει είναι ένα: γίνεται κανείς συντελεστής της μεταβολής ή παρακολουθεί το παλαιό;
Η απάντηση που βλέπουμε να δίνεται από τους σημερινούς εκφραστές του ΠΑΣΟΚ αλλά και από αυτούς που διεκδικούν τους συμβολισμούς του, σταθερά αναφέρεται στο παρελθόν. Γι’ αυτούς, για όλους αυτούς, ο φάρος είναι το παρελθόν. Καμιά μεταβολή όμως δεν μπορεί να προκύψει, και μάλιστα μέσα σε συνθήκες αποπνικτικής ανάγκης όπως οι σημερινές, χωρίς την ευθεία και κατά μέτωπο σύγκρουση με το παρελθόν.
Η πολιτική για να είναι δημιουργική πρέπει να είναι απέναντι και εναντίον. Και κυρίως ως προς την κεντροαριστερά και πιο συγκεκριμένα ως προς το ΠΑΣΟΚ, απέναντι στο δέος που φέρουν τα σύμβολά του και κρατούν έτσι δεμένες τις συνειδήσεις με το παρελθόν. Αν δεν σπάσουν αυτά τα δεσμά, το νέο δεν νοείται στην πολιτική.
Μα θα μου πείτε, δίπλα ο ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς το νέο είναι που διεκδικεί. Έτσι πράγματι λέει. Παρακολούθησα πριν από λίγες μέρες από κοντά με προσοχή την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Νίκαια. Μια νεοδημαγωγική φιγούρα του παρελθόντος επί σκηνής. Ούτε λέξη για το καινούργιο, ούτε συλλαβή για το νέο. Την ώρα που η ανάγκη ασφυκτικά αγκαλιάζει την κοινωνία, ο κ. Τσίπρας δεν είχε και δεν έχει τίποτα να πει για την έξοδο από αυτή την ανάγκη. Τίποτα το χειροπιαστό, τίποτα το συγκεκριμένο. Ούτε λέξη, ούτε συλλαβή για το τι πρέπει να γίνει. Η πραγματική ζωή δεν υπάρχει. Οι πραγματικοί άνθρωποι, μέρος του σκηνικού. Η διακήρυξη προέχει. Η παράσταση της καταγγελίας αρκεί.
Υπάρχουν εποχές, όπως η σημερινή, που οι συνθήκες υπερβαίνουν τα πρόσωπα. Οι πρωταγωνιστές του σήμερα αποφεύγουν συστηματικά την αληθινή συνάντηση με την πραγματική ζωή των ανθρώπων. Αποφεύγουν, έτσι, να μπουν στην οδυνηρή σύγκρουση με τις κρατούσες συνθήκες.
Το σημειώνω και πάλι. Ο δρόμος της εξόδου περνάει μέσα από την πολιτική ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς. Αυτή η ανασυγκρότηση θα ορίσει τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας που σήμερα κυριαρχούνται από την οικονομία. Και θα οδηγήσει σε νέους συσχετισμούς το συνολικό πολιτικό σκηνικό, που, με πιο αυθεντικά αντιπροσωπευτικό τρόπο πια, θα βρει τη ζωτικότητά του και θα λειτουργήσει τελικά αποτελεσματικά υπέρ των ανθρώπων.
