Καλύτερα δεν θα μπορούσε να το πει κανείς από τον ποιητή Γιωργή Μανουσάκη.
«Ποτέ δεν ήταν ριψοκίνδυνος.
Στα σύνορα κάθε επικράτειας
σταματούσε πάντα αναποφάσιστος.
Λογάριαζε πόσα είχε να περάσει
ώσπου να μπει στην ενδοχώρα:
Τους αγκαθωτούς φράχτες των βλεμμάτων
την έρημο της σιωπής
τους βάλτους των κρυφών λογισμών
τα δάση των αμφίδρομων αισθημάτων.
Τον τρομάζανε τΆ άγνωστα ενδεχόμενα.
Έτσι ποτέ δεν προχώρησε στην αβέβαιη περιοχή.
Ποτέ δε σίμωσε το ζεστό πυρήνα τον παλλόμενο
τη μυστική ρευστήν ουσία που καρτερεί τΆ άγγιγμα
για να γίνει τραγούδι και φώς.
Έμεινε ο δισταχτικός των περιμέτρων».
