Επομένως, οι επιφυλάξεις, για τα επινίκια αυτά, επιβεβαιώνουν τη λαϊκή σοφία των βιρτουόζων της δημοτικής μουσικής, στην περίφημη μουσική σχολή του Ορχομενού Βοιωτίας, που ορμήνευαν τους μαθητευόμενους κλαρινετίστες και νταουλιέρηδες, όταν τους καλούσαν σε γλέντια των πενεστέρων: «Παιδιά, πιο σιγά τα νταούλια, γιατί ο γάμος είναι φτωχός»…
Παρακολουθήσαμε, με την επιβεβλημένη σχολαστικότητα, και τις εναρμονισμένες προς τον σεβασμό της λαϊκής ετυμηγορίας δηλώσεις των περικυκλωμένων, από τους δημοσιογράφους πολιτικών στελεχών της κυβέρνησης. Έτσι, τελείως δειγματοληπτικά:
– Είδαμε… την αριστοτέχνισσα της ζεϊμπεκιάς, Ρένα Δούρου, να εγκαταλείπει τις μάγκικες στροφές στα προπύλαια του Πανεπιστημίου, (στις εκλογές των ΟΤΑ). Και ενδεχομένως να έχει μετανιώσει για την κακίστη ποιότητα της προεκλογικής της εκστρατείας, όταν γέμισε όλη την Αττική-κατά παρέκβαση των κανόνων της προεκλογικής αναμέτρησης-από το Σούνιο μέχρι το Κριεκούκι και τη Μεγαρίδα με το … μοιραίο φωτογραφικό της πορτραίτο. Την απολαύσαμε λοιπόν να μιλάει, για την επόμενη ημέρα της ενότητας και της αναδημιουργίας. Εύγε Ρένα! Μόνο, που δεν την ακούσαμε ν’ αποκηρύσσει τους σκανδαλώδεις ρουσφετολογικούς διορισμούς ημετέρων κλπ, κλπ.
– Απορήσαμε κάπως, για το επίσης ενωτικό μήνυμα του Δημήτρη Παπαδημούλη, που πριν από λίγο καιρό ανάγωγα λοιδορούσε την Αντιπολίτευση λέγοντας: «Θα γεράσετε περιμένοντας, στη στάση», το τραίνο της εξουσίας…
– Σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκε και η δήλωση του Νίκου Βούτση, που ξόρκιζε, επί πέντε χρόνια την … «πέμπτη φάλαγγα» των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ. Με ποιο άραγε πρόσωπο τόσο αυτός, όσο και η … αρχιστράτηγος των δημοσιογραφοκτόνων Ζωή, θ’ αντικρίζουν του λοιπού τους αμέτρητους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ;
Συγχαρητήρια λοιπόν και ας είναι σιδεροκέφαλος ο Αλέξης Τσίπρας για το βροντερό «όχι». Και ας κρατήσει την υπόσχεσή του, ότι αυτό το «όχι» θα είναι ανυπόκριτο μήνυμα ισότιμης συνεργασίας με τους δανειστές εταίρους-, αλλά και εποικοδομητικής συνύπαρξης με όλες τις πολιτικές δυνάμεις.
Αλλά, από τη στιγμή, που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώνει τη διάθεση, για ενότητα και αλληλεγγύη, οφείλει πάραυτα να καυτηριάσει με τα πυρακτωμένα σίδερα του Ηρακλέους τα πολλαπλασιαζόμενα κεφάλια μιας εσωτερικής κομματικής Λερναίας Ύδρας, που σέρνει τις αθεράπευτες παθογένειες της παραδοσιακής φαυλοκρατίας, αλλά και τις νεότερες επιδημικές ασθένειες, που ενδημούν αποκλειστικά στο χώρο της σημερινής κυβέρνησης.
Τελείως τηλεγραφικά αναφερόμαστε στην περιφρόνηση του απολυμένου εργατοϋπαλληλικού δυναμικού των ιδιωτικών επιχειρήσεων και στην σκανδαλώδη «αποκατάσταση» αμέτρητων επιόρκων του δημόσιου τομέα. Και αυτό βεβαίως προς ενίσχυση ενός μονοκομματικού πελατειακού κράτους.
Και συνεχίζεται αυτό το σημείωμα με μια προειδοποίηση: Ο Αλ. Τσίπρας οφείλει να ξεχάσει κάθε ενδεχόμενο, δικό του ή οιωνδήποτε συνιστωσών του, σχέδιο για πιθανή έμμεση πολιτειακή εκτροπή, που θα παγίωνε, σε ισόβια, την κυβερνητική θητεία του πολιτικού μορφώματος, στο οποίο προεδρεύει. Με άλλα λόγια να σταματήσουν τα κρούσματα αναγωγής σε καθεστώς αυθαιρεσίας της απόπειρας φίμωσης του λειτουργήματος της Ενημέρωσης, άλλοτε με τις χωροφυλακίστικες απειλές της κυρίας Ζωής και άλλοτε με τις ύβρεις των προσκεκλημένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ, προς τους δημοσιογράφους. Και επιτέλους ας τελειώνει το θέατρο των μονομερών εξεταστικών επιτροπών ή των τραμπουκικών επιδρομών στις συνεδριάσεις κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΔΣΑ-ΤΕΕ). Διότι όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Βαγγέλης Γιαννόπουλος «Υπάρχουν ράμματα και για τις γούνες και των υβριστών».
Κοντολογίς: Ένα μεγάλο κοινωνικό «όχι» στη μετατροπή της οποιασδήποτε κυβερνητικής περιόδου σε λαομίσητο καθεστώς διαρκείας.
Και αυτό, ας τηρηθεί ως απαραίτητος όρος, ως conditio sine qua non, για οποιαδήποτε ισότιμη συνεργασία! Διαφορετικά, ας λειτουργεί, εκ των πραγμάτων, η εφαρμογή του ακροτελεύτιου άρθρου του Συντάγματός μας, για μαχητική αντιμετώπιση κάθε συνταγματικής εκτροπής, από τον ίδιο το λαό.
