του Πέτρου Μακρή, tovima.gr 6/7/2015
Το επινίκιο γλέντι του «Όχι» το είδαμε στην ελάσσονα και μετριοπαθή κλίμακα της σοβαρότητας, προχτές τη νύχτα της Κυριακής στο Σύνταγμα. Και ευτυχώς, που ο έτερος των κυβερνητικών εταίρων Π. Καμμένος δεν επιστράτευσε μαζί με τα … «στρατά»-η λέξη αυτή αποδίδεται στον έκπτωτο μονάρχη Κωνσταντίνο Ντε Γκρέτσια-και τους χορευταράδες τσολιάδες, για τη σωτηρία της Πατρίδας, από τους … εσωτερικούς εχθρούς!
athensvoice.gr, 25/06/2015
Την πρώτη μου ταυτότητα μου τη χάρισαν οι παππούδες μου. Χρυσή, έδενε γύρω από τον καρπό και είχε χαραγμένα στο εσωτερικό της το όνομα και το επώνυμό μου. Πέρα από αναμνηστικό δώρο, ήταν και το πρώτο συμβολικό μήνυμα ότι κάθε πρόσωπο πρέπει να φέρει μία «πολύτιμη» ταυτότητα. Ότι πρέπει να συμμετέχει στο παρόν με μία διακριτή, αυθεντική, δική του παρουσία.
του Γιάννη Πανούση (Καθημερινή, 9/6/2015)
Αναρωτιόμουν
περιφερόμενος στην ομίχλη των αριθμών.
Σπ. Κωσταγιoλας,
Σε τροχιά φωτός
Του Αντώνη Καρακούση (To Βήμα της Κυριακής, 30/5/2015)
Η δημιουργία, η παραγωγή, η απρόσκοπτη ιδιωτική επιχειρηματική δράση εντός και εκτός της χώρας, η ελευθερία στην κίνηση αγαθών, προσώπων και κεφαλαίων, οι ατομικές ελευθερίες εν γένει, η ελευθερογνωμία, η ελευθεροτυπία, η συγκρότηση συλλογικοτήτων, η υπεράσπιση διά του συνδικαλισμού των εργατικών δικαιωμάτων, η δημιουργία γενικώς ομάδων συμφερόντων αποτελούν κατακτήσεις της δημοκρατικής μεταπολιτευτικής περιόδου, οι οποίες εμπλουτίστηκαν και διευρύνθηκαν στα χρόνια της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως άλλωστε υπαγόρευε και επέβαλλε το λεγόμενο κοινοτικό κεκτημένο.
Καθημερινή, 20/5/2015
Μία φίλη επισκέφθηκε ένα κλασικό ταβερνάκι. Η ιδιοκτήτρια της έδειξε ένα αεροπλάνο που πετούσε εκείνη την ώρα, αφήνοντας πίσω του μια έντονη άσπρη γραμμή. «Το βλέπεις, ε;» της είπε και πρόσθεσε «εντάξει καταλαβαίνεις τι κάνουν τώρα... ΄Η μήπως δεν έχεις δει πόσο έντονη και μεγάλη είναι η γύρη φέτος». Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω κάτι παρόμοιο τον τελευταίο καιρό. Το συλλογικό μας υποσυνείδητο έχει εμποτιστεί βαθιά από έναν συνωμοσιολογικό, παράδοξο τρόπο ανάλυσης και σκέψης. Είναι εντυπωσιακό πόσο ευρύτατα διαδεδομένες είναι θεωρίες συνωμοσίας που είναι παντελώς αβάσιμες. Ακούς σοβαρούς ανθρώπους να σου λένε πράγματα που βρίσκονται εκτός κάθε λογικής. Τα στηρίζουν συνήθως σε κάτι που διάβασαν στο Διαδίκτυο ή άκουσαν σε κάποια μεταμεσονύκτια εκπομπή.
του Θοδωρή Πελαγίδη (kathimerini.gr, 29/03/2015)
Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς το «μεγάλο πουθενά» παραδόξως διευκολύνεται σήμερα από την αδράνεια και τα απόνερα της ήττας στις εκλογές όλων σχεδόν των αστικών κομμάτων και ιδίως της Ν.Δ. Με την κοινωνία σε πρωτοφανή ριζοσπαστικοποίηση, τα άκρα έρχονται κοντά και ο μεσαίος αστικός χώρος συμπιέζεται, εμφανίζοντας φαινόμενα συρρίκνωσης, διχασμού και κατατεμαχισμού.
του Ανδρέα Πανταζόπουλου (kathimerini.gr, 26/04/2015)
Ο θυμός και ο φόβος, τα δύο κυρίαρχα συναισθήματα στην Ελλάδα των τελευταίων χρόνων, προσδιόρισαν σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές συμπεριφορές, απονομιμοποίησαν συνήθεις πολιτικές ταυτίσεις, επέτρεψαν την άρση των πολιτικών διαιρέσεων.
του Δημήτρη Ψυχογιού (Το Βήμα της Κυριακής, 18/01/2015)
Το χιούμορ του «Charlie Hebdo» ήταν ασεβές και προκλητικό - πρωτίστως προς τα δημόσια πρόσωπα (πολιτικούς, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, τηλεοπτικούς αστέρες). Δευτερευόντως, όταν το θέμα αφορούσε τα δημόσια πράγματα και όχι την προσωπική πίστη οποιουδήποτε, ασεβές και προκλητικό προς κάθε έννοια του θείου, είτε για τη χριστιανική θρησκεία επρόκειτο είτε για την εβραϊκή, το ισλάμ, τον βουδισμό ή όποια άλλη. Στο «Σαρλί» δεν είχαν ιερό και όσιο ούτε για δημόσια πρόσωπα ούτε για καταστάσεις ούτε για θρησκείες - αλλά ποτέ δεν προέτρεψε σε πράξεις εναντίον άλλων. Σχολίαζε, δεν έκανε προπαγάνδα.
Σελίδα 2 από 18