Ο θεσμός της Βουλής των Εφήβων δίνει την ευκαιρία σε εκατοντάδες νέους και νέες από όλη την Ελλάδα μα και τα πέρατα του ελληνισμού, να παρακολουθήσουν, αλλά και να γίνουν κομμάτι του επιτελικού σκέλους του πολιτεύματός μας, της (κουτσουρεμένης) Δημοκρατίας. Μέσα σε αυτές τις 4-5 ημέρες που διαρκούν οι συνεδριάσεις αρκετοί έφηβοι εκφράζουν τους προβληματισμούς και την αγωνία τους για ένα καλύτερο αύριο, δίνοντας λύσεις, υλοποιήσιμες ή και μη.
Δε θα ξεχάσω το Δήμαρχο Καλαμάτας να μας προσκαλεί στο γραφείο του για να μας ζητήσει εκ μέρους όλου του τόπου μας να μη ξεχάσουμε να αναφέρουμε την έλλειψη δρόμου που να ένωνε τη πόλη μας με την υπόλοιπη Ελλάδα, λες και οι κανονικοί βουλευτές είχαν ξεχάσει το ρόλο της αντιπροσώπευσης και η μόνη ελπίδα ήμασταν εμείς. Ζητείται ελπίς είχε αναφωνήσει ο Αντώνης Σαμαράκης, στα μάτια της νεολαίας ίσως κάποιοι τη βρήκαν.
Καταδικάζετε το σύνολο των συμμετεχόντων επειδή όπως λέτε οι αγώνες γίνονται στους δρόμους, όχι στα έδρανα της Βουλής. Θα μου επιτρέψετε κ. Κουσούλη να διαφωνήσω καθέτως. Η επανάσταση που χρειάζεται ο τόπος μας, είναι μια επανάσταση σκέψης, συνείδησης και έπειτα δράσης. Οι αγώνες της Δημοκρατίας δίνονται στο φως, εν όποιον του ελληνικού λαού και όχι στους δρόμους με σαθρό αποτέλεσμα, ή υπερπολύτιμο για αυτούς που χειραγωγούν εύκολα τις μάζες . Δεν αρκούν 2.000.000 αγανακτισμένοι στις πλατείες για να αλλάξουν το μέλλον μας, αρκεί όμως μια χούφτα αποφασισμένων, σπουδαγμένων και ανθρώπων με όραμα για να φέρει τα πάνω κάτω. Η Ιστορία μας το δίδαξε.
Πολλοί από όσους συμμετείχαν στις εργασίες της Βουλής των Εφήβων, με το πέρας των, ένιωσαν αδύναμοι, ότι από την επόμενη εβδομάδα θα ήταν ξανά πολίτες που δε θα τους άκουγε κανείς, άλλοι ένιωσαν το θυμό και την οργή για την αδικία να μεγαλώνει και να ξεσπούν σε βία, πορείες, γήπεδα καθώς μεγάλωναν. Πιστέψτε με όμως, υπάρχουν άνθρωποι που μπολιάστηκαν εκείνη την ώρα με το ‘Αγιο Πνεύμα της συλλογικής δράσης, του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Ένα καλύτερο αύριο όχι για εμένα. Αλλά για ΕΜΑΣ.
Είναι οι ίδιοι νέοι που δύσκολα τα βγάζουν πέρα όμως πάντα πληρώνουν εισιτήριο στο λεωφορείο, οι ίδιοι που για ένα χαρτζιλίκι αφήνουν τα νιάτα τους και εργάζονται δίχως σταματημό σε εφημερεύοντα νοσοκομεία, σε μαύρη εργασία για να βοηθήσουν τους γονείς τους, οι ίδιοι που ανοίγουν τα φτερά τους και δημιουργούν επιχειρήσεις οι οποίες δε κλέβουν το κράτος και ας τους πήρε λόγω γραφειοκρατίας 3 μήνες να τη στήσουν. Τέλος, είναι οι ίδιοι που αναγκάζονται να αλλάξουν ζωή, να μεταναστεύσουν, να αρχίσουν ξανά από το μηδέν και σαν άλλοι Καποδίστριες να αφήσουν τη γη τους για έναν τόπο που θα τους καταξιώσει. Οι ίδιοι που αναμένουν, που ζουν και αναπνέουν για να επιστρέψουν στο «Ναύπλιο» και με τα εφόδια που γέμισαν, να βοηθήσουν το τόπο τους να αναστηθεί. Και ας γνωρίζουν πως στο τέλος ο Εφιάλτης θα εμφανιστεί και οι Μήδοι θα διαβούν, αυτοί οι Έφηβοι Βουλευτές (και όχι μόνο) ξέρουν να φυλάττουν Θερμοπύλες αρετής και τη φλόγα στη καρδιά τους τη μπόλιασε αυτός ο θεσμός.
Η προηγούμενη γενιά από εμάς πλανεύτηκε από πολύχρωμα στολίδια, μα το χειρότερο, παρέδωσε αμαχητί το μέλλον των παιδιών της για την ευδαιμονία της ίδιας. Ήρθε η ώρα η νεολαία να συζητήσει, να συγκεντρωθεί, να προβληματιστεί, να ακούσει…και αφού πράξει αυτά, να δράσει, να μην εξαπατηθεί από νέους λαοπλάνους που περιμένουν. Και όταν η δική μας κούραση θα μετουσιωθεί σε βολή, είθε να έρθει η επόμενη γενιά και να μας γκρεμίσει εκ νέου, πιο δυνατή, πιο μάχιμη από τη προηγούμενη.
Η Βουλή των Εφήβων αποτελεί το πρώτο σημείο επαφής των νεαρών, ρομαντικών και ενάρετων πολιτών με το πολίτευμα, με αξιοκρατικά κριτήρια, με συζήτηση, προβληματισμό και λύσεις. Έξω από κομματισμούς.
Θα σας προέτρεπα η φωνή σας εναντίον του θεσμού, να μετουσιωθεί σε κραυγή θαυμασμού για τους μετέχοντες αυτού αλλά και τους οραματιστές του. Εύχομαι αργά η γρήγορα πέρα από τη προτροπή μου, να φτιάξουμε και απτά παραδείγματα που να σας πείσουν.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Νικόλαος Γ. Σαμπάτης
Ασκούμενος Ορκωτός Ελεγκτής
