Στην εδώ πραγματικότητά μας, μέσα από την κρίση και την εκμετάλλευση των αναγκών των ανθρώπων, πρόβαλε ο εγχώριος αδιάφθορος. Ολα στη μικρή αυτή χώρα θα ξεκινούσαν από την αρχή. Δημοκρατία, δικαιοσύνη, νομιμότητα, ψεύδος, αλήθεια. Ολα θα αποκτούσαν νέο περιεχόμενο.
 
Ο εγχώριος αδιάφθορος ξεκίνησε και αυτός ως σωτήρας. Η υπερφίαλη και ασεβής διακήρυξη περί «Κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας» δονούσε την πολιτική συνείδηση των στελεχών του. Δεν ήταν δα μικρή και η υπόσχεση. Επιτέλους στην καθημαγμένη χώρα, μια ομάδα φωτισμένων πολιτών θα μας οδηγούσε σε μια κάποια «Γη της Επαγγελίας».
 
Επειδή πάντα η πραγματικότητα, όσο και αν το κάνει με σεμνό τρόπο, έχει τον τελευταίο λόγο, σύντομα οι εγχώριοι σωτήρες άφησαν τον τίτλο στον Πτολεμαίο. Η ψευδοεπαναστατική όμως μέθη δεν αφήνει σε ησυχία τη συνείδηση των «φίλων» του λαού. Και επειδή η σεμνή πραγματικότητα φέρνει πάντα μέσα της τη δυσκολία της αληθινής ζωής, τη δοκιμασία κάθε κρίσης και την τραγωδία της συλλογικής πορείας μέσα στην κρίση, ο αδιάφθορος επινοεί άλλα μέτωπα.
Δεν ενδιαφέρει το συγκεκριμένο. Δεν έχει νόημα η λεπτομέρεια της ύπαρξης του καθενός. Οι ανάγκες των ανθρώπων είναι πρώτη ύλη για την εξουσία του. Ολα είναι γενικά και αφηρημένα. Ο μεγάλος σκοπός ορίζει τα πράγματα. Στο ύψος του διεκδικεί μια θέση ο αδιάφθορος. Και εκεί εγκαθίσταται. Και από εκεί, τον υψηλό θρόνο του μικρού Ολύμπου της φαντασίας του, ακολουθεί τη γνωστή μέθοδο: είναι ο δρόμος της καταγγελίας, είναι η βιαιότητα που κρύβει μέσα της την άρρητη πρόθεση αφανισμού του άλλου, είναι η χρήση της αλήθειας ως συστατικού στοιχείου του συνολικού ψεύδους του. Ετσι, κάθε αδιάφθορος στην ιστορία – ο εγχώριος δεν ξεφεύγει από τον κανόνα – αυτοαναγορεύεται σε κριτή ζώντων και νεκρών.
 
Υπάρχει μια μεγάλη στιγμή της Γαλλικής Επανάστασης, που όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτική και την πολιτική σύγκρουση θα πρέπει να μελετήσουν. Είναι η στιγμή που ο Ροβεσπιέρος, στην τελευταία του ομιλία στη Συμβατική, καταγγέλλει εχθρούς και συνωμότες. Αρνείται να πει ονόματα. Ολοι είναι ύποπτοι. Και ο «Νόμος Περί Υπόπτων» της 22ας Πραιριάλ είναι ήδη εκεί και τους απειλεί. Ο Αδιάφθορος ορίζει την τύχη τους. Διεκδικεί την απόλυτη εξουσία. Και – με συνείδηση εκείνος – επιταχύνει έτσι το τέλος του.  
Κοινοποίηση