Πρώτη δημοσίευση: 06/06/2021, εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ
Είναι γνωστή η παραβολή των ταλάντων. Στο κατά Ματθαίον (κε’, 3-19) αποδίδεται με λιτή αυστηρότητα. Σε ελεύθερη απόδοση. Ο Κύριος αφήνει πριν αναχωρήσει για ταξίδι στους δούλους του τα υπάρχοντά του. Στον έναν δίνει πέντε τάλαντα, στον δεύτερο δύο, στον τρίτο ένα. Ο πρώτος εργάσθηκε και τα διπλασίασε. Το ίδιο και ο δεύτερος . Ο τρίτος, αφού απήλθε «ώρυξε εν τη γη και απέκρυψεν το αργύριον του Κυρίου αυτού». Έθαψε βαθειά το τάλαντο.
Με την επιστροφή του ο Κύριος «ζητάει λογαριασμό». Ευλογεί και μακαρίζει τους δύο δούλους που διπλασίασαν τα τάλαντα. Ο τρίτος φοβάται. «Φοβηθείς απελθών έκρυψα το τάλαντόν σου εν τη γη .’Ιδε το σον». Στο επιστρέφω, του λέει.
Σε αισιόδοξο άρθρο του στο ΒΗΜΑ, την περασμένη Κυριακή, ο Αντώνης Καρακούσης, παραθέτει πειστικά τις μεγάλες ευκαιρίες της μεταπανδημικής περιόδου «πραγματικά ιστορικών διαστάσεων». Και σημειώνει ότι «η παρούσα ευκαιρία συνιστά μια ευκαρία – δώρο, που σπάνια προσφέρεται στην ιστορία μικρών εθνών και δοκιμαζομένων λαών». Δεν γνωρίζω αν ο τίτλος του άρθρου «ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ» έχει έναν συνειρμό με την παραβολή των ταλάντων. Θα μπορούσε.
Η καταγραφή των ευκαιριών για ένα «άλμα προόδου», με έμφαση στο Ταμείο Ανάκαμψης και στις γενναιόδωρες προβλέψεις του δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Και εξωτερικά η αισιοδοξία είναι θεμελιωμένη. Αρκεί συνολικά η χώρα, η πολιτική τάξη, τα κόμματα ως επεξεργαστές πολιτικής και νοήματος, να μιμηθούν τους εργατικούς δούλους της παραβολής και όχι τον τρίτο, που έθαψε βαθειά στη γη «ως πονηρός και οκνηρός» την ευκαιρία που του δόθηκε. Στη σημερινή Ελλάδα πώς να συμμεριστείς την αισιοδοξία;
Πάντοτε για την ανάπτυξη απαιτούνται πόροι. Και γύρω από τους διαθέσιμους πόρους «παίζεται» το παιχνίδι. Μόνο που δεν αρκούν. Θα πρέπει να συνοδεύονται από μια συνολική πολιτική δυνατότητα αξιοποίησής τους. Από ένα «πολιτικό σύστημα» που δεν μεριμνά πρώτα για την αυτοσυντήρησή του, αλλά διακινδυνεύει, μέσα από ριζικές τομές, ένα άλμα όχι μόνο αναπτυξιακό, αλλά άλμα απελευθέρωσης των ανθρώπων από τον ασφυκτικό κρατικό έλεγχο, με μια αξιοκρατική λειτουργία σε όλα τα μέτωπα, με μια καταλυτική αξιολόγηση των δημοσίων λειτουργών, με μια μεταρρυθμιστική ρήξη στην Παιδεία. Αν οι ευκαιρίες είναι σήμερα πολλές, χωρίς τέλος είναι η καταγραφή των αναγκών, που ζητούν απάντηση για ένα ουσιαστικό οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό βήμα.
