Δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να μείνει ακατάλυτο στο χρόνο. Ακαταβρόχθιστο από την αναγκαιότητά του. Η ορμή της μεταβολής μας υπερβαίνει. Θρυμματίζει επιθυμία και βούληση. Ανεπαισθήτως μας υπαγάγει στην υπέρτερη κίνηση. Το ουδέτερο του γενικού προελαύνει νικηφόρα. Και να, που στην αδιαπέραστη σκιά της κυριαρχίας του, σκιρτούσες συνειδήσεις αναζητούν μαχόμενες τον εαυτό τους. Στη φαινομενικά απεγνωσμένη σύγκρουση με την αναγκαιότητα η συνείδηση σμιλεύει το μήνυμα της ελευθερίας και της ελευθερίας της. Δίπλα με άλλες. Μαζί με άλλες αυτοπροσδιοριζόμενες συνειδήσεις αντιστέκονται στο ουδέτερο και γενικό. Και το αντιμάχονται στον ακατάλυτο χρόνο. Και το αναιρούν καθώς το χρωματίζουν με την άρνησή τους. Και το μεταπλάθουν αενάως καθώς του αρνούνται σταθερά και αμετάθετα την κυριαρχία.
2 Ιουνίου 2013.
