Θα ρίξω κλεφτή ματιά στα καλάθια των άλλων πελατών με περιέργεια.
Πρόσωπο και καλάθι. Χαρτογράφηση των άλλων. Να δω μέσα από τα ψώνια,ποιοι άνθρωποι την ίδια ώρα με μένα περιφέρονται στην αφθονία και τι επιλέγουν από τα ράφια της.
Διαλέγω τις τομάτες μου μία προς μία, να μην είναι χτυπημένες επιβεβαιώνοντας το παράδοξο. Λαχανικό στο χρώμα του αίματος που αφορίζεται όταν είναι τραυματισμένο.
Είμαστε περίκλειστοι από παράδοξα και τις εκλογικεύσεις τους.
Δύο παπάδες με τα καλάθια τους γεμάτα γαριδάκια, κοιτούν ευλαβικά την κάβα των ποτών και διαπραγματεύονται φασαριόζικα ποια θα αγοράσουν.
Προτρέχει η προκατάληψη, έπεται η εκλογίκευση. Ένστολοι της ιεροσύνης, που λόγω θέσης φαίνονται πιο κοσμικοί από τους εγκόσμιους. Ας είναι. Θα δω πίσω από το ράσο. Θα ήθελα να τους δω να παίρνουν και τσιγάρα. Να καπνίσουν και να ξεφυσήσουν αυτά από τα οποία τους απομακρύνει το άμφιο, παραμένοντας όμως πιστοί και στο όνομα, αλλά και στη χάρη.
Αυτά που έχει να χωρίσει η απόκοσμη από την εγκόσμια φύση δεν περιορίζονται σε γευστικές απολαύσεις και οι περί καπνού εξαρτήσεις δε συνδέονται με την πίστη.
Παραχωρώ νοητό δικαίωμα, εκεί που άλλοι θα έβαζαν μια υποχρέωση.
Όχι από μεγαλοψυχία, αλλά από ενσυναίσθηση και κατανόηση της ανθρώπινης φύσης, όταν δεν παραβιάζεται ρητά ό,τι διαφοροποιεί τα επουράνια από τα επίγεια.Θέτω άλλη μια νοητή γραμμή υποκειμενικότητας.
Βρέχω την ψυχή με λογική, την ώρα που η βροχή έξω καμουφλάρει το καλοκαίρι. Άσε πια τον Ιούνη να μεγαλουργήσει. Οι εποχές κλείνουν.
Η εποχή της ΕΡΤ απομακρύνεται από τις τέσσερις του χρόνου. Νοσταλγώ ήδη.
Η Γρηγορίου Παλαμά της νεροποντής. Ένα μωρό που κλαίει για έναν από τους τρεις κλασικούς λόγους. Οι ενήλικες ως πιο ευφάνταστοι κλαίνε για περισσότερους από τρεις λόγους και γελούν πιο αυθόρμητα ή στοχευμένα, αλλά λιγότερο αντανακλαστικά.
Κάθε πρόσθετο γενέθλιο (ναι, ενικός) σε εξειδικεύει να συμπεριφέρεσαι ανάλογα με το ανάστημα των περιστάσεων.
Η ωρίμανση δηλαδή σου παρέχει ένα εύρος αιτιών γέλιου ή κλάματος.
Δεν τα έκανες πάνω σου, δεν πεινάς, δεν είσαι άρρωστος.
Στερείσαι λοιπόν το υπέροχο ακαταλόγιστο. Βγαίνεις από το απυρόβλητο και μπαίνεις σε συνέπειες, γιατί το βάρος των πραγμάτων, των θαυμάτων και των συναισθημάτων μεγαλώνει μαζί με σένα. Περνάς κάθε Ιούλιο σε άλλη μια αχαρτογράφητη περιοχή σου, όπου στην αρχή ξεφλουδίζεις ένα καινούριο φρούτο, μέχρι να φτάσεις στο κουκούτσι του.
Είσαι μια από τις αμέτρητες χώρες στο χάρτη.
Ο καθένας κι από μια χώρα, με τον εαυτό του για Κολόμβο.
