Καθώς έκλεισε ο εκλογικός κύκλος ανάδειξης νέου Προέδρου στο 3ο κόμμα της Βουλής, μια νέα πολιτική δυναμική το συνοδεύει. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, όσο και αν ασαφής εστάθη στην αναμέτρηση, κομίζει εξ αντικειμένου μια νεωτερικότητα, προσθέτει ένα ανανεωτικό στοιχείο στο παραδοσιακό και εξαντλημένο κόμμα του. Οι προσδοκίες είναι βάσιμες. Η μεγάλη συμμετοχή, που άντεξε ικανοποιητικά στον 2ο γύρο, είναι μια έκφραση ελπίδας, αλλά και εμπιστοσύνης, για τον πολιτικό χώρο και προς τον πολιτικό χώρο, που το ΠΑΣΟΚ επιζητεί να εκφράσει.
Ένα εν δυνάμει «νέο κόμμα» εξαγγέλλεται. Από χθές η εικόνα της πολιτικής σκηνής αλλάζει, νέοι πρωταγωνιστές εμφανίζονται διεκδικητικά, αλλαγή λόγου και ύφους επιχειρείται, «νέα εποχή» προβάλλεται ως υπόσχεση. Πέρα από τη νοσταλγία του παρελθόντος, την ψυχική πρόσδεση σε ένα νεκρό χθες και την μίμηση της παράστασης του παλαιού, το ΠΑΣΟΚ, εισέρχεται σε νέα φάση. Όλα τα εξωτερικά δεδομένα συγκροτούν μια νέα αφετηρία. Η επιδίωξη του νέου αρχηγού του να γράψει μια «νέα σελίδα» θεμιτή και επιβαλλόμενη. Όλα είναι πλέον, ως προς αυτό, στην κρίση των ανθρώπων, του χρόνου και των γεγονότων.
Ήδη τα δεδομένα μεταβάλλουν το πολιτικό σκηνικό και πάντως φέρουν ισχυρά το ενδεχόμενο της αλλαγής του. Αυτό το εν δυνάμει «νέο κόμμα» επηρεάζει αναγκαστικά το λεγόμενο πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Κυρίως βέβαια τα δύο πρώτα κόμματα. Με έμφαση στον ΣΥΡΙΖΑ, θα έλεγα, πρώτα. Η ευρύτερα πολιτικά υπαρκτή συγγένεια με το εκλογικό σώμα του, αποτελεί και είναι «απειλή» για την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε από την εκλογική κατακρήμνιση του ΠΑΣΟΚ, απορρόφησε στελέχη του, έγινε σε κάποιες εκδοχές του ένα μεταπλασμένο ΠΑΣΟΚ. Η πιθανή ανάταξη του 3ου κόμματος θα ασκήσει συναισθηματική αρχικά και πολιτική μετέπειτα επιρροή σε παλαιούς ψηφοφόρους του, που μπορεί να αναζητήσουν μια «κάθαρση», δια της επιστροφής, στην κάλπη.
Και η κυβερνητική παράταξη θα δεχτεί μια πίεση εκλογική. Πολλοί ψηφοφόροι της του Ιουλίου του 2019 προέρχονται από το «κέντρο», με οδηγό μια προέχουσα τότε τακτική επιλογή απομάκρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Η εξωτερική πολιτική μετριοπάθεια της Κυβέρνησης και ο σχετικός λόγος της δεν θα σταθεί ικανός να εμποδίσει την προτίμηση του «ανανεωμένου» κόμματος. Ιδιαίτερα όταν έχει εξαντληθεί η μεταρρυθμιστική ταυτότητα της Κυβέρνησης.
Στο μεσοδιάστημα, η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει τον χρόνο μιας πολιτικής σοβαρής προετοιμασίας, ώστε με επεξεργασμένες προτάσεις στα βασικά, συγκεκριμένες και τολμηρές στα κρίσιμα οικονομικά και κοινωνικά μέτωπα, να επιχειρήσει μια αμφισβήτηση στην πράξη της πολιτικής στασιμότητας, που σε μια συμφωνία άρρητης αλληλεγγύης έχουν εγκαταστήσει τα δύο κόμματα στην πολιτική ζωή.
Στο τέλος μιας εκλογικής διαδικασίας, υπάρχει πάντα μια πολιτική δυναμική που προκύπτει. Αυτή φέρει μέσα της ένα καλό μέλλον. Υπό την προϋπόθεση ότι η υπαρκτή αυτή δυναμική θα πολλαπλασιάσει τον εαυτό της και δεν θα την απορροφήσει ο ελπιδοφάγος χρόνος. Μια πολιτική είναι μια υπόθεση που για να στερεωθεί απαιτεί αποφάσεις αντισυμβατικές, στα όρια του πολιτικού κινδύνου, έως «θανάτου», για τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της. Διαφορετικά τον άφθαρτο νέο Πρόεδρο θα τον καταπιεί αύτανδρο η παλαιά φθορά.
Ευχές στον δύσκολο δρόμο του.
Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 14/12/2021
