Μεταξύ αυτών ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών. Κάπως έτσι είχε οικοδομηθεί και η εκτίμηση πως «αν αντέξουμε μέχρι τον Ιούνιο, δεν θα έχουμε πρόβλημα».
Υπέθεταν και οι δύο ότι ενόψει των γερμανικών εκλογών οι πιέσεις θα αμβλυνθούν και ότι μετά απ’αυτές θα βελτιωθεί η οικονομική πολιτική και θα μας απαλλάξει από βαριές υποχρεώσεις.
Εκείνες οι εκτιμήσεις όπως αποδεικνύεται ήταν στην καλύτερη περίπτωση υπεραισιόδοξες ,για να μην πούμε λανθασμένες.
Ο Ιούνιος πέρασε αλλά τα βάσανα της χώρας δεν λένε να τελειώσουν.
Οι εταίροι εντείνουν τις πιέσεις τους, ζητούν πιστή εφαρμογή των προαπαιτούμενων δράσεων και δεν πρόκειται να εκταμιεύσουν χρήματα της τεμαχισμένης δόσης αν μέχρι τις 19 Ιουλίου δεν έχουν ψηφισθεί από τη Βουλή τα συμφωνηθέντα. Αδιαφορούν για το πολιτικό κόστος και τις κοινωνικές εντάσεις που προκαλούνται στο εσωτερικό της χώρας και επιμένουν να θέτουν σε διαρκή δοκιμασία την κλονισμένη κυβέρνηση Σαμαρά.
Και κατά τα φαινόμενα δεν πρόκειται να υποχωρήσουν ακόμη και μετά το νέο θερινό ορόσημο. Θα επιμείνουν όλο το καλοκαίρι και θα δοκιμάσουν τις αντοχές των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου και μετά τις γερμανικές εκλογές.
Τα μηνύματα που στέλνονται στην Αθήνα από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο δεν είναι τα καλύτερα. Η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική δεν θα αλλάξει μετά τις γερμανικές εκλογές απέναντι στις χώρες του Νότου και ιδιαιτέρως απέναντι στη δική μας, η οποία κουβαλάει πλήθος υποχρεώσεων έναντι του χρηματοδοτικού προγράμματος που της έχει δοθεί.
Κακά τα ψέματα ,η πίεση στην Ελλάδα θα είναι διαρκής μέχρι να επιτύχει τους στόχους και να δημιουργήσει μόνη τις προϋποθέσεις εξόδου στις αγορές. Πράγμα που σημαίνει ότι και μετά τον Οκτώβριο η κυβέρνηση θα παρακολουθείται εξαντλητικά για τις επιδόσεις της και θα πιέζεται συνεχώς για την εφαρμογή όλων των προϋποθέσεων που υποτίθεται οδηγούν στον επιθυμητό στόχο της απόλυτης εξυγίανσης των δημοσίων οικονομικών της.
Είναι φανερό ότι η καχυποψία περισσεύει και πάλι στις Βρυξέλλες για την ελληνική πολιτική. Ο υπουργός Οικονομικών τ’ άκουσε αυτή τη φορά. Κατά τις εκτιμήσεις των Ευρωπαίων η ελληνική πολιτική δεν κάνει όσα πρέπει και δεν κινητοποιείται σύμφωνα με την ένταση και το βάρος του οικονομικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα. Με άλλα δεν μας πιστεύουν και επιβάλλουν πλήρη έλεγχο.
Οι δικοί μας εν τω μεταξύ γεμάτοι ενοχικά σύνδρομα δεν μπορούν να αντιδράσουν, δεν έχουν τις δυνάμεις να ορθώσουν αντίλογο πραγματικό και αποδέχονται κάθε τόσο υποχρεώσεις ,τις οποίες δεν δύνανται να εκπληρώσουν. Δένονται με αυτό τον τρόπο σε ένα κύκλο αδυναμίας, μη δυνάμενοι ούτε καν τα ιδεοληπτικά λάθη των Ευρωπαίων να εκμεταλλευθούν.
Ούτε μια κουβέντα για αντίμετρα, ούτε μια απαίτηση για κινητοποίηση έστω των κοινοτικών πόρων που λιμνάζουν, ούτε μια αναφορά για τα έργα που έχουν παγώσει εδώ και τρία χρόνια.
Η πολιτική αδυναμία των Αθηνών είναι δεδομένη, όπως και εγκλωβισμός σε υποχρεώσεις ανεκπλήρωτες. Και όσο βυθίζεται σε αυτό τον κύκλο των ανεκπλήρωτων υποχρεώσεων τόσο η κυβέρνηση θα βυθίζεται σε φαύλο κύκλο, έχοντας από τη μια τους ξένους να τη μαστιγώνουν και από την άλλη το λαό να την οικτίρει.
