Όταν το καράβι είναι στο λιμάνι, δεν δοκιμάζεται ο καπετάνιος. Όταν πλέει στην ήρεμη θάλασσα, το πλήρωμα απολαμβάνει το ταξίδι. Όταν υψωθούν τα κύματα, εκεί δοκιμάζεται πλήρωμα και κυβερνήτης.
Στην Ελλάδα της προηγούμενης φάσης, η αυταπάτη της γραμμικής εξέλιξης είχε κερδίσει τις συνειδήσεις. Οι πολιτικοί εκφραστές εργάστηκαν επιμελώς για αυτό. Υποσχέθηκαν στους πολίτες τη διαρκή ασφάλεια, κερδίζοντας τη δική τους ασφάλεια. Αυτό ήταν οι μεγαλόστομες διακηρύξεις.
Αυτό ήταν η ευπρεπής αδράνεια. Αυτό ήταν η φεουδαρχική στασιμότητα. Η παράσταση τελείωσε. Και για εκφραστές και για πολίτες. Όλοι τώρα σε πορεία στην έρημο.
Αν κανείς με νηφαλιότητα παρατηρήσει την ιστορική διαδρομή χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες, θα συνειδητοποιήσει τι σημαίνει προσέλευση στην πολιτική, προσέλευση στο μέτωπο της πολιτικής, στο μέτωπο της καθημερινής ζωής των ανθρώπων. Θα συνειδητοποιήσει ότι η προσέλευση στην πολιτική είναι η εκούσια προσέλευση στην τραγωδία. Αυτό είναι οι αναγκαίες δραματικές αποφάσεις για το συνταξιοδοτικό.
Αυτό είναι η ακόμη εκ των πραγμάτων δραματικότερη διαχείριση του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος. Καμιά αυταπάτη και καμιά απόδραση. Η τραγωδία είναι εδώ. Για μας ασφαλώς. Για τους εκλεγμένους πολιτικούς εκφραστές πρώτα.
Και το ένα και το άλλο ζήτημα, φέρνουν στο φως την τραγικότητα πλευρών της συνύπαρξης. Φέρνουν όμως μαζί τους και την ανάγκη της αλήθειας ως απόλυτης προυπόθεσηςγια την αντιμετώπισή τους. Η υποστήριξη που παρέχει ο λαός στην αδυναμία των πολιτικών εκφραστών του να αναδεχθούν το βάρος αυτής της αλήθειας, επιδεινώνει το αδιέξοδο και λειτουργεί ως ανάχωμα στις οδυνηρές λύσεις. Αυτά που μέχρι χθες από κοινού συχνά με χειροκροτήματα και ενθουσιασμό παρέκαμπτε η χώρα, τώρα είναι υποχρεωμένη να συναντηθεί μαζί τους. Η αλήθεια στην πολιτική είναι η αναγνώριση των ορίων της πραγματικότητας. Και η αποδοχή τους.
