Συχνά, η συνδικαλιστική δράση διολισθαίνει στην κατάχρηση δύναμης.
Μέσα από την κατάχρηση δύναμης, πλήττεται και χάνεται η ίδια η συνδικαλιστική λειτουργία. Διεκδικεί άλλο ρόλο, υπέρτερο από αυτόν που μπορεί εξ αντικειμένου να υπηρετήσει.
Όταν μέσα από την κατάχρηση δύναμης – εναντίον ασθενεστέρων πάντα – μία συνδικαλιστική δράση, διεκδικεί τον τελευταίο λόγο, στο βάθος το μονοπώλιο της βίας, τότε διεκδικεί τη διακυβέρνηση. Και έτσι, αυτοκαταργείται.
Η υπεράσπιση της συνδικαλιστικής λειτουργίας, δηλαδή η συνειδητοποίηση του μόνου και πραγματικού ρόλου της, καθώς και της διαλεκτικής σχέσης σκοπού και μέσων, είναι υπεράσπιση της Δημοκρατίας.
