Πολλοί έχασαν τις δουλειές τους, ορισμένοι είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται δραματικά και άλλοι ένοιωσαν αφόρητη την πίεση της υπερφορολόγησης.
Η ελληνική κοινωνία κλονίσθηκε συθέμελα, σχέσεις και δεσμοί δοκιμάσθηκαν, ελπίδες και προσδοκίες κατέρρευσαν, πολλοί χρειάσθηκε να αλλάξουν δραστηριότητα, ορισμένοι πήραν των ομματιών τους και έφυγαν και κάποιοι αποδέχθηκαν ταπεινώσεις και εξευτελισμούς προκειμένου να διασώσουν τα ελάχιστα.
Χωρίς αμφιβολία η μεγάλη κρίση άλλαξε δραματικά την ελληνική κοινωνία και μετέβαλε τις συνειδήσεις των πολιτών. Οι Έλληνες άλλαξαν, οι προτεραιότητές τους μετεβλήθησαν, οι αξίες τους αναπροσαρμόσθηκαν και οι απαιτήσεις τους επίσης.
Τα κόμματα ωστόσο παρ’ ότι πληγώθηκαν και ρήμαξαν δεν άλλαξαν. Ούτε τα παλαιά, ούτε τα νέα. Σήμερα τα περισσότερα μοιάζουν κουρέλια, χωρίς δυνάμεις, χωρίς εσωτερική ζωή, χωρίς κόσμο, χωρίς εκπροσωπήσεις πραγματικές.
Απομεινάρια του ένδοξου παρελθόντος, σχήματα ημιθανή, συνεχίζουν να χαϊδεύουν μηχανισμούς τελειωμένους και να συντηρούν πρόσωπα φθαρμένα, ξοφλημένα, που ενδιαφέρονται για την επιβίωσή τους και μόνο. Και ο λόγος τους κυνικός, πιο κοντά στα οργανωμένα συμφέροντα, παρά στο λαό, που παρακολουθεί από απόσταση, δεν συμμετέχει, δεν συναινεί, ούτε ελπίζει.
Είναι μάλιστα τρομακτική η αντίφαση, πως όλα ομνύουν στην αλλαγή και στη μεταρρύθμιση, αλλά τα ίδια ούτε αλλάζουν, ούτε μεταρρυθμίζονται. Συνεχίζουν να αποτελούν εκφράσεις αυτού που ο λαός χαρακτηρίζει ”σύστημα”. Τα κόμματα αντιμετωπίζονται ως μέρος ενός ”συστήματος” και ο ίδιος νοιώθει έξω απ’ αυτό. Πράγμα που μόνο εμπιστοσύνη δεν γεννά, παρά μόνο καχυποψία και εύκολη αμφισβήτηση.
Είναι επιτατική η ανάγκη να αλλάξουν τα κόμματα. Γιατί απλούστατα κόμματα που δεν αλλάζουν, που διατηρούν τις αυτές δομές και τις ίδιες συνήθειες, δεν μπορούν να αλλάξουν τη χώρα και το κράτος.
Κακά τα ψέματα, τα κόμματα συναποτελούν τους πυλώνες της Δημοκρατίας και αν το κομματικό σύστημα δεν αλλάξει, δεν εκσυγχρονισθεί, ούτε η χώρα, ούτε το κράτος θα εκσυγχρονισθούν.
Αυτή την ώρα είναι κρίσιμο τα κόμματα να υιοθετήσουν μια πλατφόρμα μεγάλης αλλαγής, που θα επιτρέψει στα ίδια να ανασυγκροτηθούν ώστε να καταστούν ικανά να επεξεργασθούν τις θεσμικές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα.
Η Ελλάδα τούτο τον καιρό επείγεται για μεταρρυθμίσεις, για σχέδια ανάπτυξης και για επανατοποθετήσεις στην εξωτερική της πολιτική.
Σε εποχές που ο κόσμος αναδιαμορφώνεται η Ελλάδα πρέπει να βρει τη θέση της, να ξαναδεί σχέσεις και συμμαχίες, να κάνει ορθές επιλογές, να σταθμίσει τα συμφέροντά της, να αποτιμήσει και επανεκτιμήσει τη γεωπολιτική της θέση, να τοποθετηθεί στο πλευρό νικηφόρων συμμαχιών, να χαράξει εντέλει νέους δρόμους.
Η χώρα έχει λοιπόν ανάγκη από ένα αναγεννημένο κομματικό σύστημα, από κόμματα που θα υπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα, που δεν θα στηρίζονται σε απομεινάρια ενός γραφειοκρατικού και πελατειακού συνδικαλισμού, ούτε σε προνομιακές σχέσεις με συμφέροντα, αλλά θα διεκδικούν άδολα χωρίς διαμεσολαβήσεις την εκπροσώπηση τμημάτων και στρωμάτων του ελληνικού λαού στο πλαίσιο πάντα του κοινού εθνικού συμφέροντος.
Ο ελληνικός λαός τούτη την ώρα υποαντιπροσωπεύεται, η κοινωνία μένει σχεδόν χωρίς φωνή. Σε άλλες χώρες με δημοκρατικές παραδόσεις τα κόμματα θα είχαν κάνει δέκα συνέδρια προκειμένου να αξιολογήσουν τα λάθη τους, να δουν τι έφταιξε και τι φταίει, να επαναδιατυπώσουν θέσεις, θα άλλαζαν και θα ξανάλλαζαν ηγεσίες μέχρι να πετύχουν εκείνες που θα τα έφερναν πιο κοντά στο λαό και στις πραγματικές ανησυχίες κι αγωνίες του.
Όπως και να το δει κανείς τα σημερινά κόμματα-κουρέλια είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τις μεταρρυθμίσεις και τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα.
Οι πελατειακές λογικές έχουν τελειώσει και οι συνήθεις διευθετήσεις συμφερόντων δεν αποδίδουν.
Ήλθε ο καιρός για μια μεγάλη αλλαγή του κομμάτων, των δομών τους και του τρόπου λειτουργίας τους. Όσο πιο γρήγορα επιχειρηθεί, τόσο καλύτερα για τον τόπο.
