Προκειμένου δε αυτή η πρακτική να συντηρηθεί, «έρχεται η μυθοπλασία του μεγάλου σκοπού να λυτρώσει το βασανισμένο απο την ματαιότητα άτομο και να το τοποθετήσει στην προσδοκία του ελπιδοφόρου μακρινού χρόνου». Την απόδραση αυτή, αναγκαστικά, θα συνοδεύσει μετά απο ένα σημείο η μετάβαση στο υπερφίαλο και εν τέλει στο γελοίο…
Το κάλεσμα του βιβλίου είναι «οι κοινωνοί της πραγματικής ζωής» να προσπεράσουν το επίκαιρο και να βιώσουν, αγωνιζόμενοι, αυτό που υπάρχει μόνο ως χειροπιαστή πραγματικότητα.
