Μετά την καταλυτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, πάνω στο φαρδύ και φθαρμένο ένδυμα της «προόδου» ψάχνει τόπο και λόγο ο νεοπροοδευτισμός. Ο φιλόδοξος εαυτός του διεκδικεί τη διαδοχή στο χώρο, σε αυτό το κενό νοήματος που αφήνει η ήττα της «προόδου», εμφανιζόμενος ως έκφραση της νέας αμφισβήτησης.
Δεν χρειάζεται ανάλυση η έννοια της προόδου. Η αισιόδοξη ματιά στον κόσμο, η επιστήμη, η τεχνική, η πίστη στην γραμμική εξέλιξη εγκαθιστά μια ενατένιση του κόσμου και μια συγκεκριμένη θεώρηση του ανθρώπου. Ο παράδεισος ήταν ο τόπος της βέβαιης κατάληξης.
Η πρόοδος έγινε προοδευτισμός. Και ο προοδευτισμός πολλαπλασιάζοντας τον ήδη συντελεσμένο εκφυλισμό, γίνεται νεοπροοδευτισμός. Οι οπαδοί του πληθαίνουν διαρκώς και νομίζεις ότι η χώρα είναι έτοιμη να περάσει σε μια ανώτερη φάση κοινωνικής ωριμότητας και πολιτικής συνειδητοποίησης. Πρόκειται για εντυπωσιασμούς της εποχής , που περίτεχνα κρύβει τον εαυτό της.
Τι είναι ο νεοπροοδευτισμός; Είναι κάθε μεταμφιεσμένη προβολή προοδευτικότητας, που πίσω της κρύβεται μια συντηρητική συνείδηση, η οποία ντρέπεται να μιλήσει καθαρά για τον εαυτό της.
Τους οπαδούς του νεοπροοδευτισμού τους αναγνωρίζεις μέσα από την αθεμελίωτη άρνηση, την χαώδη αμφιβολία τους, την ορμητική κριτική τους για τα εύκολα, την αγάπη τους στο φευγαλαίο, την προσήλωσή τους στο περαστικό, την αποστροφή τους στη δέσμευση και την ευθύνη.
Αν η πρόοδος ενδιαφέρθηκε για το όλον, ο νεοπροοδευτισμός αρκείται στο πεπερασμένο. Το όλον επιχειρούσε να δώσει μια νοηματική διάσταση στη συνείδηση και εν μέρει το πετύχαινε. Ο νεοπροοδευτισμός αγαπάει το μικρό στενό όριο, που ευκαιριακά υπάρχει και στιγμιαία νοείται. Είναι η ευκαιρία της ανάδειξής του, ο λόγος της ύπαρξής του. Δείχνει ενδιαφέρον στιγμιαία για κάτι που τρέφει την ψευδοεπαναστατική μέθη, επειδή δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τίποτα. Η παράσταση του εαυτού του μόνο ενδιαφέρει. Ένα tweet, μια οργισμένη ανάρτηση στο facebook. Ο νεοπροοδευτισμός ως ασφαλής υποκρισία ζει μέσα στην αυτάρκεια του εαυτού του.
Για τον νεοπροοδευτισμό και τους οπαδούς του ο στόχος πάνω σε ένα ηθικό, κοινωνικό ή πολιτικό ζήτημα είναι πρόσχημα ευκαιριακής συμμετοχής και ευκαιριακότητας παρουσίας. Δεν τους ενδιαφέρει το σταθερό. Δεν ανατρέχουν. Δεν θυμούνται. Δεν συνθέτουν. Δεν στοχάζονται. Αρπάζουν το επίκαιρο. Το διαδίκτυο είναι ο ιδανικός τόπος. Ο Αμβρόσιος είναι το αγαπημένο τους θέμα, το «παπαδαριό» η έμπνευσή τους, η κλιματική αλλαγή τους συγκλονίζει, οι μετανάστες ακόμη μια μοναδική ευκαιρία να ανεμίσουν την ευαισθησία τους. Πάντα από την ασφάλεια της απόστασης και την άρνηση της συνέπειας λόγων και έργων.
Αυτός ο οπαδός της εκφυλισμένης ουτοπίας κυκλοφορεί ανάμεσά μας ως φλύαρος νέος προφήτης της προόδου. Βαθειά συντηρητικός, είναι έτοιμος για όλα, δεν είναι διαθέσιμος για κάτι. Ο νεοπροοδευτισμός που ευδοκιμεί στη χώρα δεν είναι ο εκφυλισμός της ιδέας της προόδου, είναι ο εξευτελισμός της.
