Μια κριτική που ασκείται εδώ και όχι μόνο στο fb, είναι ότι μιλώντας κάποιος για ένα θέμα δεν μιλάει ταυτόχρονα για όλα τα σχετικά, που το θέμα αυτό μπορεί να κινήσει. Ότι μιλάει δηλαδή αποσπασματικά.
Μιλάς για το Α σου λέει γιατί δεν μιλάς για το Β, μιλάς για το Α και το Β και δέχεσαι την επίθεση οτι δεν είπες τίποτα για το Γ. Και η συζήτηση είναι χωρίς τέλος.
Κάθε αναφορά, φίλοι μου, θα είναι πάντα αποσπασματική. Και χιλιάδες βιβλία να γραφτούν για ένα θέμα, αποσπασματικά θα είναι. Έτσι όταν γράφει κανείς για τον Καραμανλή δεν μπορεί ταυτόχρονα να κάνει πραγματεία για τον Παπανδρέου. Κάτι θα λέει εκεί που θα παραλείπει. Εγώ πάντως γράφω με συνείδηση αυτής της αδυναμίας. Αν κάποιος μπορεί να μιλάει καθολικά, εγώ δεν μπορώ. Γράφω και θα γράφω πάντα αποσπασματικά και υποκειμενικά. Καθολική είναι μόνο η σιωπή.
Δίπλα σε αυτό ηχεί ένα σκουριασμένο σχήμα.
Δεξιά – Κέντρο – Αριστερά.
Η αδυναμία ταξινόμησης με βάση το σκουριασμένο σχήμα, πολλαπλασιάζει τις παρανοήσεις.
Τι είσαι, σε πιο πλαίσιο να σε βάλω, σε ποιο σχήμα να σε φυλακίσω; Είναι η ερώτηση που πλανάται.
Όπως για πάντα ο λόγος θα είναι αποσπασματικός, άλλο τόσο θα είναι αδύνατη στη φάση που διανύουμε η ταξινόμηση.
Ο κόσμος κινείται , αλλάζει , συναρπαστικά η ανθρώπινη δημιουργία κάθε μέρα μας ξεπερνάει.
Παλεύοντας να πορευθούμε με την ελαχιστότητά του ο καθένας δίπλα της, θα διατηρήσουμε το δικαίωμα στην υποκειμενικότητα και την αποσπασματικότητα.
Και θα ανατινάξουμε στην πράξη το σκουριασμένο σχήμα.
