Από την αυλή της αγναντεύεις το φυσικό λιμάνι του Αρχάγγελου. Τόπος καταπράσινος, φαντάζομαι τότε, με νερά άφθονα, σε μέρος προσήλιο, στην κορυφή του ψηλού βουνού, εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί η πριγκίπισσα, άγνωστο σε μένα ποια,διαλέγει το σημείο για να χτίσει μικρή βυζαντινή εκκλησία.Το 1200 περίπου.Την ονομάζει χειμάτισσα. Όπως λέει η ιστορία, ζούσε εκεί τους χειμερινούς μήνες.
Το μικρό εκκλησάκι βρίσκεται στην ενορία του Αγίου Δημητριού, λίγο νότια των Μολάων. Στο δρόμο προς Νεάπολη. Αγαπημένο εκκλησάκι του λαού η Χειμάτισσα, θα βρεθούν εκατοντάδες σήμερα στην αυλή της.
Και η αρτοκλασία στο ηλιοβασίλεμα, που ευλογεί ο παπα – Παρασκευάς, είναι ένα θαύμα μέσα στο αχανές τίποτα.
Μικρός έφυγα από εκεί στην αγκαλιά της μητέρας μου, φέροντας ένα όνομα για τη διαδρομή.
Προσπαθώ κάθε χρόνο να βρεθώ στον εσπερινό της.
Ευχές στις φίλες και στους φίλους, που γιορτάζουν αύριο.
