Εφημερίδα, ΤΟ ΒΗΜΑ, 10/02/2019

Μετά την Ομόνοια ο μηχανοδηγός του Ηλεκτρικού μας ανακοινώνει , ανακοινώνει στους επιβάτες, ότι πρέπει στον επόμενο σταθμό να κατέβουμε. Έχει πρόβλημα ο συρμός.

Ψεύτη! Είναι η μονολεκτική αντίδραση, σε τόνο συμπυκνωμένης οργής, της νεαρής κοπέλας, γύρω στα 16,  που στέκεται δίπλα μου. Ατμόσφαιρα δυσπιστίας. Οι επιβάτες σε κλίμα αναμενόμενης και κατανοητής δυσφορίας κατεβαίνουν.

Αυτή η αντίδραση της νεαρής κοπέλας , που τρέχοντας απομακρύνθηκε, μιλάει για τη διαβρωτική κατάσταση, την προχωρημένη αλλοίωση, που χαρακτηρίζει πλέον το κοινωνικό σώμα.

Τι και ποιόν να εμπιστευθείς; Σαν παγωμένος άνεμος, που αφήνει πίσω του θάνατο, μας διαπερνά το ερώτημα.

Ο τρόπος που οι πολιτικοί αντιπρόσωποι αντιμετώπισαν την κρίση θα παρακολουθεί για δεκαετίες την ελληνική κοινωνία. Μια παιδαγωγική αδιαφορίας για την αλήθεια εγκαταστάθηκε. Με σταυροφόρο τον ΣΥΡΙΖΑ, με ξιφοκτόνους  τα στελέχη του, η εμπιστοσύνη δέχθηκε σχεδόν θανάσιμο πλήγμα.

Τι και ποιόν να εμπιστευθείς; Θα μου έλεγε με τον δικό της τρόπο η νεαρή Ελληνίδα, αν μπορούσα να τη ρωτήσω.

Δεν νοείται κοινωνική συγκρότηση χωρίς ένα βάθρο εμπιστοσύνης. Χωρίς αυτονόητο σεβασμό δηλαδή, σε πλαίσιο αμοιβαιότητας , στα θεμελιώδη. Της αλήθειας του λόγου, της αντιστοιχίας των πράξεων.

Η συνειδητή παραποίηση του κόσμου, η οργανωμένη δηλαδή ανάδειξη και πρόταξη  του ψεύδους, ως την οδό κοινωνικής σωτηρίας από τον ΣΥΡΙΖΑ ( η απονεκρωμένη κοινωνία έχει ήδη ξεχάσει την κωδικοποιημένη παραπλάνηση υπό τον τίτλο ‘’ Κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας’’ ) , υπονόμευσε κάθε ίχνος αλήθειας , ανατίναξε κάθε ερώτημα και κάθε προβληματισμό, έφραξε κάθε σκίρτημα λογικής. Συνειδητά γκρέμισε τις γέφυρες εμπιστοσύνης. Δεν θα υπήρχε πιο θανάσιμο δηλητήριο. Δεν υπάρχει πιο βαθύ ρήγμα.

Η αλήθεια στην κοινωνική συνύπαρξη δεν είναι ηθικοπλαστική έννοια, όπως ψιθυρίζουν υποτιμητικά οι διανοούμενοι του κυβερνώντος κόμματος. Αλήθεια σημαίνει αποδοχή των ορίων της πραγματικότητας. Μάχη στα όρια και τις συνθήκες του πραγματικού κόσμου.

Το δηλητήριο του ψεύδους έχει εμποτίσει την κοινωνία. Θα χρειαστούν χρόνια να θεραπευθεί αυτή η κατάσταση. Η εμπιστοσύνη έχει χαθεί. Το έγκλημα αυτό είναι πολύ βαρύ εναντίον των ανθρώπων. Δύσκολα θα συναρτηθεί και πάλι, σε μια συνάντηση δημοκρατικής δημιουργίας, το τραυματισμένο κοινωνικό σώμα.

Οφείλουμε με πάθος να εργασθούμε για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης. Επίμονα, ανυποχώρητα. Θα ήθελα πολύ να πιστεύω ότι η οργισμένη εκείνη νεαρή Ελληνίδα, όχι μόνο δεν θα πέσει στην παγίδα των εχθρών της εμπιστοσύνης, αλλά θα αποφασίσει με επίγνωση να δώσει τη μάχη εναντίον τους.

Κοινοποίηση