Πάνω σε αυτή την αρχή, που μπορεί η αφετηρία της να είναι η ανάγκη αλλά εξελίσσεται ως αρχή – οδηγός, χτίζεται κάθε κοινωνική οντότητα.
Στη διαδρομή του ο άνθρωπος έδωσε αγώνες όχι μόνο για την υπεράσπιση αυτής της αρχής, αλλά και για την δια των κανόνων κατοχύρωσή της.
Η συνύπαρξη δεν είναι μόνο προυπόθεση επιβίωσης, αλλά γίνεται και αίτημα πολιτισμού.
Η κατάσταση αυτή, συνδέεται στον πυρήνα της με αυτό που ονομάζουμε Δημοκρατία.
Η Δημοκρατία, ως συστατικό της στοιχείο εμπεριέχει όχι μόνο την αναγνώριση του άλλου αλλά και την έσχατη αποδοχή του δικαιώματός του στη διαφωνία και τη σύγκρουση.
Η άρνηση αυτής της κατάστασης καθιστά κάθε σύγκρουση, τυφλή σύγκρουση, που εμπεριέχει την άρνηση του άλλου, την επιθυμία της εξόντωσής του, τον πόλεμο μαζί του.
Στον πυρήνα αυτής της λειτουργίας υπάρχει η λέξη σεβασμός.
Όποιος στο δημόσιο χώρο σέβεται το πρόσωπο του άλλου, είναι ο αληθινός υπερασπιστής του λαού και των δικαιωμάτων του.
Όποιος προσχηματικά μόνο -και μάλιστα στο όνομα της Δημοκρατίας- τον επικαλείται, είναι ο πραγματικός εχθρός του.
