ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ: Η πεποίθηση ότι όλα τελούν υπό την αδήριτη ανάγκη ενός νόμου καθολικής ισχύος, που ορίζει τη φύση και την εξέλιξη των πραγμάτων. Στην κοινωνικοπολιτική σύγκρουση η αναφορά σε νομοτέλειες οδηγεί στην εσχατολογική κατανόηση της ιστορίας και στον ολοκληρωτισμό.
ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ: Πεποιθήσεις, δόγματα και προσδοκίες συνδεόμενα με τα αναμενόμενα γεγονότα που, με βεβαιότητα, θα σφραγίσουν την τελευταία φάση της ανθρωπότητας και θα εγκαινιάσουν μια νέα εποχή.
ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ: Σύνολο ιδεών που αξιώνει την καθολική αλήθεια για τον κόσμο και διεκδικεί την ερμηνεία κάθε εκδήλωσης αυτού του κόσμου. Ως συμπλήρωμα δικαίωσης, γίνεται όπλο υποταγής και εργαλείο δουλείας.
ΜΥΘΟΣ: Πλασματική απόδοση του κόσμου με φιλοδοξία καθολικής ερμηνείας του. Εγγράφεται στην κοινωνική και πολιτική σύγκρουση ως κινητήρια δύναμη και λειτουργεί ως ανεξάντλητη πηγή παραπλάνησης
ΟΥΤΟΠΙΑ: Κοινωνικός μύθος που λειτουργεί ως μηχανισμός μετάθεσης και αναπλήρωσης του κενού της βιωμένης ύπαρξης
ΨΕΥΔΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ: Ψευδής είναι η συνείδηση που, καθοριζόμενη από μια υπέρτερη αλήθεια, αρνείται τον πραγματικό κόσμο, αυτοχειραγωγούμενη η ίδια και χειραγωγώντας τους άλλους προς το ψεύδος.
ΨΕΥΔΟΣ: Η συνειδητή άρνηση αποδοχής των ορίων της πραγματικότητας με τη συνακόλουθη και παράλληλη κατασκευή ενός μη υπαρκτού κόσμου.
ΚΛΕΙΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Η κοινωνία που ενεργά αρνείται κάθε μεταβολή και εχθρεύεται τους εκφραστές της. Αγνοεί την κίνηση εκτός της και περιφρονεί συνειδητά ό,τι συντελείται μακριά της.
ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ: Ομάδα ανθρώπων που αυτοπροβάλλονται ως υπερασπιστές του λαού, εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες του, προπαρασκευάζοντας ταυτόχρονα έναν κύκλο εξουσίας εναντίον του.
ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΣΜΟΣ: Πολιτική αντίληψη αιώνιας κυριαρχίας. Ως ολοκληρωτισμός, εμπεριέχει τη βία και προϋποθέτει την καταστολή της συνείδησης.
ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ: Η κατάσταση της συνείδησης σε προχωρημένη φάση αλλοίωσης, τόσο που επανέρχεται ως πραγματική φύση, ενώ έχει γίνει ήδη άλλη.
ΞΕΝΟΣ: Η έννοια του (απορριπτέου) άλλου. Στην πολιτική σύγκρουση φασιστικού ή ολοκληρωτικού τύπου, ο αντίπαλος τοποθετείται στη θέση του ξένου, του διωκτέου ξένου, ως απειλή, ως εσωτερικός εχθρός, ως προδότης.
ΧΡΟΝΟΣ: Συμβατική προσπάθεια αριθμητικού ελέγχου της ροής της ύπαρξης. Υποδηλώνει την κεκρυμμένη ελπίδα όλα να γίνουν μια μέρα από την αρχή.
ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ: Η διαρκώς επανερχόμενη αίσθηση απουσίας νοήματος για τη ζωή, τη δημιουργία και τις πράξεις. Η ιστορία του ανθρώπου είναι η μάχη του εναντίον αυτής της αίσθησης.
ΧΑΟΣ: Η αδιάτακτη, χωρίς πλέον ελπίδα συγκρότησης, κατάσταση εννοιών και πραγμάτων, που κυοφορεί μια τελική παραίτηση.
