Πολλές συζητήσεις και μεγάλες εντάσεις για τη μεταρρύθμιση στο κράτος.
Η «μεταρρύθμιση» που επιχειρείται στη δημόσια διοίκηση αγνοεί και πάντως δεν αγγίζει το δουλοκτητικό χαρακτήρα του ελληνικού κράτους.
Το ελληνικό κράτος είναι ένα κράτος απαγορεύσεων. Είναι το κράτος του «όχι». Ένα «όχι» είχε πάντα να πει στους πολίτες. Πρώτα όρθωνε την άρνησή του, το παγερό πρόσωπο των απαγορεύσεων και μετά καλούσε τους πολίτες σε έναν διαρκή, καθημερινό, ταπεινωτικό συμβιβασμό. Συμβιβασμό και εξάρτηση.
Έτσι, προέκυψε μια δουλοκτητική σχέση από τους διορισμούς μέχρι τις παντοειδείς εξυπηρετήσεις. Καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς την κατεδάφιση του κράτους των απαγορεύσεων.
Το δουλοκτητικό κράτος είναι ο εχθρός. Απέναντί του η κοινωνία των δικαιωμάτων, τις αξιοπρέπειας και της ελευθερίας.
