Εφημερίδα, ΤΟ ΒΗΜΑ | 05/01/2019
Μετράμε μέρες. Είτε οι εκλογές γίνουν τον Μάρτιο, είτε τον Μάϊο, είτε στο τέλος της θητείας, μετράμε μέρες.
Μπροστά στην κάλπη, ο ψηφοφόρος, η πολιτική του συνείδηση, κάνει μια ανακεφαλαίωση. Μετράει με τον τρόπο της και αυτή. Μετράει και ζυγίζει. Το αποτέλεσμα της ατομικής ανακεφαλαίωσης καταγράφεται το βράδυ των εκλογών.
Αν πάντα στο μέτωπο της ανακεφαλαίωσης αυτής δίνεται η μάχη, στις εκλογές που έρχονται το μέτωπο αυτό συνοδεύεται από ένα ριζικά νέο δεδομένο. Είναι η υπαρξιακή αγωνία των κυβερνητικών να εγκαταστήσουν τη λήθη.
Όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια από το κυβερνητικό συγκρότημα, έγιναν και εκφωνήθηκαν, δεν έχουν προηγούμενο. Οργανωμένο ψεύδος, συνειδητή παραποίηση του υπαρκτού κόσμου και των συνθηκών του, καταπάτηση της κοινής λογικής. Προσβολή και ταπείνωση των ανθρώπων.
Οι κυβερνητικές επιλογές που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού δεν μπορούν πιά να αποκρυβούν, ούτε τους απομένει πλέον το προνόμιο της ακατανοησίας τους, που για καιρό απολάμβαναν. Το πολιτικό και ιδεολογικό ένδυμα έχει φθαρεί, τίποτε δεν απομένει από την παραπλανητική περιβολή. Η λήθη. Η λήθη είναι η ελπίδα.
Η φθορά αγαπάει τη λήθη. Και δεν πρωτοτυπούν οι κυβερνητικοί, όταν με κάθε τρόπο μας δείχνουν πως εργάζονται και επίμονα θα εργασθούν ως τις εκλογές για την εγκατάσταση της λήθης. Τους τρομάζει η άρνησή της. Ήθελαν και θέλουν πάντα να ξεχάσουμε. Τι είπαν. Τι έκαναν. Τον λόγο τους. Τη στάση τους. Τις μεθόδους τους. Στο μέτωπο της λήθης θα δοθεί η εκλογική μάχη. Εκεί θα κριθεί.
Ο στόχος των κυβερνητικών είναι οι άνθρωποι να μεταπηδήσουν από την εμπειρία στον τόπο της λήθης. Η λήθη είναι μια νάρκωση της εμπειρίας. Η λήθη είναι μια νέκρωση. Κανείς δεν θα το πει καλύτερα. Στο ποίημά του «Απόσπασμα από τη διαθήκη μου» ο Κ. Αθανασούλης λέει: «Να θυμάσαι. Αυτή την εντολή σου αφήνω. Να θυμάσαι θα πει να μην πεθάνεις».
Η λήθη είναι η πεπερασμένη ύπαρξη. Είναι η μερική υπόσταση, η ακρωτηριασμένη εμπειρία, είναι η άρνηση του πραγματικού εαυτού. Γνωρίζουν οι κυβερνητικοί ότι δεν είναι στιγμιαία πράξη η λήθη. Έχει μέσα της διάρκεια. Αφού ο εαυτός που εγκαθιστά, απομακρύνεται από την προηγούμενη ύπαρξή του και δύσκολα επιστρέφει. Η λήθη είναι μια εγκατάλειψη.
Η λήθη είναι μια παραμόρφωση. Επειδή η εμπειρία δεν μπορεί δια παντός να διαγραφεί, η λήθη γίνεται αλλοιωτικό στοιχείο αυτής της εμπειρίας. Την υποβιβάζει, την διαστρέφει και την παραποιεί. Παραποιημένη αυτή η εμπειρία γίνεται τόπος πολιτικής κερδοσκοπίας από την εξουσία, αφού εκεί που αποτυγχάνει να σβήσει πετυχαίνει να ξαναγράψει.
Στο μέτωπο αυτό, στο ρευστό μέτωπο της μνήμης, θα δοθεί η μάχη.
Η λήθη αφαιρεί από τη σκέψη το μαχαίρι της κάθαρσης. Της αποστερεί τη δύναμη της πορείας, την καθαρή ματιά στον ορίζοντα, τη βούληση αλλαγής. Μπροστά στην εκλογική αναμέτρηση, κάθε ζωντανή συνείδηση, σε κάθε της βήμα, έχει χρέος δυνατά να θυμίζει: ζήτω η άρνηση της λήθης!