Μια ζωντανή κοινότητα ανθρώπων δεν χρειάζεται τις επετείους για να ακούσει τον αντίλαλο των μεγάλων γεγονότων. Δεν υποκύπτει στη γοητεία της λήθης και δεν διαγράφει τις πράξεις-οδηγούς.
Ακούει, μαθαίνει και διδάσκει πως ”η πέτρα γίνεται πηγή”.
Αυτές τις ημέρες τιμής, σε μια σεμνή συνάντηση με το 1821, ας ξεδιπλωθούν οι σημαίες στον αέρα.
Δεν υπάρχει επέτειος χωρίς συνάντηση με τα ριζώματα του γεγονότος. Αυτό που έγινε. Τους πρωταγωνιστές και την κινητήρια πνοή τους. Είναι άνευ νοήματος ένας εορτασμός του ’21 χωρίς μια σεμνή συνάντηση με τα ματωμένα χρόνια του Αγώνα. Την απαράγραπτη αφετηρία.
Ο Αγώνας ήταν εθνικοαπελευθερωτικός.
Έπνεε την εποχή εκείνη άνεμος φιλελεύθερων ιδεών; Ναι έπνεε. Και στην Ευρώπη δυνατός.
Είχε κοινωνική και ταξική πλευρά ο Αγώνας; Ναι είχε. Ήταν φιλελεύθερη ή ταξική η επανάσταση ; Όχι.
Ο πυρήνας της καθορίζεται και δονείται από το αίτημα της ελευθερίας.
Αυτό κινεί τους αγωνιστές.
Απόδοση τιμής στους γνωστούς και άγνωστους φιλέλληνες, που έπεσαν ηρωϊκά στα πεδία των μαχών (εκείνη η μάχη στο Πέτα!) Στον αγωνιζόμενο λαό, δίπλα του και μαζί του.
Στις μέρες δεν αρμόζουν εντυπωσιασμοί και πανηγύρεις.
Μια σεμνή συνάντηση μαζί τους χρειάζεται.
Το μήνυμά τους είναι η μη παράδοση, η ανυποταγή στις συνθήκες, η αποδοχή της ευθύνης, η συνείδηση ότι μόνο με αγώνα και θυσία χτίζεται η ανεξαρτησία ενός λαού. Και η ελευθερία του ως διαρκές αίτημα.
