Εφημερίδα, ΤΟ ΒΗΜΑ, 13/09/2020
Είναι ήρεμες οι θάλασσες του Σεπτέμβρη, μας έλεγαν οι παλιοί ψαράδες σε εκείνες τις αξέχαστες βραδινές παρέες. Θα άλλαζαν γνώμη για τις «θάλασσες» του καιρού μας, αν άκουγαν τα γεγονότα του Σεπτέμβρη.
Ένα αόρατο χέρι σέρνει την κουρτίνα και ξαφνικά – νομίζουμε – αποκαλύπτει μπροστά μας το σύνολο της πραγματικότητάς μας. Αυτός ο Σεπτέμβρης εγείρει ζητήματα υπαρξιακά. Φέρνει στο φως αιτήματα ξεχασμένα. Μας καλεί να σκεφθούμε, ότι η προτίμησή μας στην τακτική εκδοχή του 24ώρου, δεν χρησιμεύει πιά. Μας διδάσκει ότι στον μακρύ χρόνο συντελούνται όλα.
Μας λέει ότι μια κοινωνία χωρίς στρατηγική ματιά στα πράγματα, χωρίς επιλογή πορείας στον μακρύ χρόνο, σύντομα θα συναντηθεί με τα επιλεγμένα αδιέξοδά της. Αυτός ο Σεπτέμβρης δεν λυπάται καθόλου την ψευδή συνείδηση του πλαστού κόσμου της σχετικής ευμάρειας.
Η μηχανική διακυβέρνηση και το αδρανές πνεύμα της, που για δεκαετίες υπήρξε ο οδηγός, έχει εξαντληθεί. Τώρα θα συναντηθούμε με τις «θάλασσες» που αγνοήσαμε, με τα γεγονότα που προσπεράσαμε, με την ανάγκη της επεξήγησης που υποτιμήσαμε, με τη ζωτική υποχρέωση αναζήτησης νοήματος που χλευάστηκε. Μόρια, Covid19, τουρκική επιθετικότητα, οικονομία.
Ένα – ένα τα ζητήματα αυτά διδάσκουν. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε «μετέωροι μες το χρόνο». Η τραγωδία στη Μόρια είναι το αποτέλεσμα της εγκατεστημένης αδράνειας στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Αδράνεια και αναβολή συντήρησε μια δομή που κυοφορούσε το τέλος της. Το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα ξεπερνάει τα εθνικά όρια. Συνδέεται όμως με το μείζον ζήτημα της εθνικής ασφάλειας. Παραμελήθηκε. Και ως προς την ανθρωπιστική του διάσταση και ως προς την εθνική κρισιμότητά του.
Η άρνηση των συμπολιτών μας να συμμορφωθούν με τους κανόνες, που απαιτεί η δημόσια υγεία απέναντι στον Covid19, είναι αποτέλεσμα μιας άλλης άρνησης. Της άρνησης αποδοχής του υπαρκτού κόσμου. Ποτέ ο υπαρκτός κόσμος δεν συζητήθηκε με ευθύτητα στην δημόσια αγορά. Η παιδαγωγική αποδοχής των συνθηκών της πραγματικής ζωής απορρίφθηκε συνειδητά, με σκοπό τη χειραγώγηση των ανθρώπων. Η άρνηση της μάσκας είναι ο πικρός καρπός.
Η τουρκική επιθετικότητα ίσως βοηθήσει, ώστε να μεστώσει μια στρατηγική ματιά στον εαυτό μας. Πως υπήρξαμε, που βρισκόμαστε, πως πορευόμαστε. Για το εσωτερικό μέτωπο, με επίγνωση εκ μέρους των ανθρώπων του βάθους της απειλής, δεν υπάρχει η πολιτική μέριμνα για την αναγκαία στερέωσή του. Χωρίς το σθένος του εσωτερικού μετώπου καμιά αναμέτρηση δεν είναι νοητή.
Η κακή πορεία της οικονομίας και η κρίση στο μέτωπο της εργασίας, συμπληρώνουν τις μέρες ενός Σεπτέμβρη χωρίς προηγούμενο. Η δυνατή φωνή του είναι διαπεραστική. Οι καιροί της αμεριμνησίας έχουν οριστικά περάσει.
