Μέσα σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον, όλα κινούνται με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτήν που καταρχήν φαίνεται και το αόρατο μέρος της μεταβολής, που συνδέεται με τη νέα συνειδητοποίηση, θα αποδειχθεί καθοριστικό για τη φάση που διανύουμε.
Εχει ιδιαίτερη αξία για τη συνολική κίνηση των πραγμάτων αυτό που άρχισε ως «πρωτοβουλία των 58» και επιχειρεί, όπως διαβάζουμε, πιο συγκεκριμένη πολιτική έκφραση. Εν όψει των ευρωεκλογών.
Δίπλα στους 58, παλαιοί κομματικοί σχηματισμοί, πρόσωπα της προηγούμενης εποχής και μεταμφιεσμένοι εκφραστές του νέου, παρατηρούν και αυτοπαρατηρούνται, σε αδυναμία να ακολουθήσουν τη ροή των πραγμάτων. Τι μπορούν να κάνουν οι 58 και ποια προοπτική μπορεί να εμπεριέχει ο μηχανισμός που θέτουν σε κίνηση; Τίποτε. Τίποτε παρά μόνο. Παρά μόνο αν η τελική τους τοποθέτηση, καθώς διαμορφώνεται και προσλαμβάνει πολιτικό περιεχόμενο, εξελιχθεί σε μια ριζοσπαστική πρόταση επί του συγκεκριμένου, που να αποτελεί τομή στον χρόνο του παρόντος πολιτικού συστήματος, αποκλείοντας κάθε εσωτερικευμένη συνέχειά του.
Υπάρχουν στιγμές στη διαδρομή, που χωρίς μια σημαντική θεμελιωτική πράξη όλα μπορούν να προσληφθούν ως ευπρεπισμός του παρελθόντος, ως διανοητική ανακαίνιση του παλαιού συστήματος, ως προσπάθεια διάσωσης του ήδη απολεσθέντος.
Σήμερα, οφείλουμε όλοι να αρνηθούμε τον πυρήνα αυτού που συνηθίσαμε να ονομάζουμε «πολιτικό σύστημα», που με ευφυή τρόπο πετύχαινε την αναπαραγωγή του. Η Ελλάδα τού χθες έχει αγγίξει το τέλος της. Ολοι, πολίτες, πολιτικά κόμματα, νέες πολιτικές προσπάθειες οφείλουν να επιταχύνουν αυτό το τέλος. Η νέα θεμελίωση θα είναι και αυτή, όπως όλες, όχι μόνο δοκιμή αλλά και δοκιμασία, πέρα από κάθε λογής κατεστημένες συνθήκες ασφάλειας.
Ενώ ο παροξυσμός της σύγκρουσης μεταξύ των δύο κεντρικών πόλων θα βρίσκεται σε εξέλιξη, μπροστά στην επόμενη φάση, για όλους – ιδίως δε για τους 58 – ισχύει το «Εξω από το καταφύγιο».