Η παράσταση είναι μέρος της κοινωνικής πραγματικότητας.

Στην πολιτική η παράσταση συχνά σκοπεύει στην απόκρυψη. Στην ανείπωτη παραπλάνηση.

Όσο πιο ηχηρή είναι η παράσταση, τόσο πιο βαθιά απωθείται το πραγματικό.

Η μεταμφίεση που τη συνοδεύει, γίνεται άδειος λόγος και απατηλή εικόνα.

Μη αρκούμενη στην παραπλάνηση.

Η αποπλάνηση είναι ο τελικός στόχος.

Από το βήμα της Βουλής, από το προαύλιο της ΕΡΤ, ο ήχος της παράστασης διαχέεται ως ηχώ πολιτικής ασυναρτησίας.

Απέναντι στην άλογη επιθετικότητά της, ο ορθός λόγος που συγκροτεί κάθε προϋπόθεση ελευθερίας, θα υψώνεται ως αδιαπέραστο ανάχωμα.

Από τον έναν αλλά και από τους πολλούς.

Κοινοποίηση