Η κρίση, κάθε κρίση είναι μια αιφνίδια διακοπή της βεβαιότητας της γραμμικής εξέλιξης. Και εκεί που η πλεύση στις συνθήκες νηνεμίας ήταν απολαυστική, να που προκύπτει ο κίνδυνος του τέλους. Και τότε, στο μέτωπο της ατομικής ή συλλογικής πορείας, προκύπτει η ανάγκη της διάσωσης. Μας χρειάζονται διασώστες!
Στο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο, μαζί με τα προβλήματα της κρίσης, πληθαίνουν και οι υποψήφιοι διασώστες. Αυτόκλητοι σωτήρες, ανορθολογικοί εκφραστές και πολιτικοί ψευδοπροφήτες, κομπορρημονούν στους δρόμους και τις πλατείες. Υπόσχονται αποκατάσταση των πραγμάτων, επιστροφή στο ασφαλές παρελθόν, κομίζουν τη σωτηρία.
Η ψευδής συνείδηση, ο παραποιημένος κόσμος εντός μας, απλώνει απελπισμένα τα χέρια της, ζητώντας κλαδί σωτηρίας. Καθώς βιώνει τη ματαιότητα, βυθίζεται στο πέλαγος της κρίσης.
Στις εκλογές που έρχονται, γνωστοί διασώστες θα διεκδικήσουν την εμπιστοσύνη μας. Με το ανορθολογικό τους πρόσωπο και τον θορυβώδη λαϊκισμό τους θα επιχειρήσουν να εγκατασταθούν στο δημόσιο χώρο ως η μόνη εκδοχή του μέλλοντος.
Σε όλες τις εποχές, καθώς κάθε ατομική και συλλογική οντότητα έρχεται αντιμέτωπη με τις πραγματικές συνθήκες της ζωής της, τότε κάθε συνείδηση που μάχεται για τον αυτοπροσδιορισμό και την ελευθερία της, ανακαλύπτει ότι αυτή και μόνο αυτή, μπορεί να είναι ο διασώστης του εαυτού της.
Υ.Γ.: Αυτές τις ώρες στα κύματα της Αδριατικής πραγματικοί διασώστες, ηρωικοί διασώστες, δίνουν ζωή και ελπίδα σε αυτούς που βρίσκονται σε κίνδυνο. Τους πρέπει τιμή και αναγνώριση.
