Οι νίκες, όπως αυτή στο συνδικαλιστικό μέτωπο, ή σε όποιο άλλο αύριο, είναι δηλητηριασμένες. Φέρουν μέσα τους μια αυριανή, βαθύτερη και βαρύτερη αποτυχία. Αυτή η αποτυχία συνδέεται με τη στιγμιαία επικράτηση μιας συντηρητικής αντίληψης που κερδίζει προσωρινά μιαν άλλη, επίσης συντηρητική, αντίληψη. Μια αντίληψη καθηλωμένη στο παρελθόν. Την αντίληψη που εκφράζει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Η έκβαση στα μέτωπα του παρελθόντος έχει προσωρινό μόνο ενδιαφέρον. Αυτό που προέχει σήμερα, είναι η συνειδητοποίηση της αλλαγής που έχει επέλθει, της μεταβολής που, συνεπώς, πρέπει να συντελεστεί, της νέας πολιτικής λειτουργίας που είναι αναγκαίο να θεμελιωθεί.
Εμπόδιο σε αυτό το δρόμο είναι και παραμένει ο κατεστημένος τρόπος κομματικής λειτουργίας που, μέσα στην αυταρέσκειά του για τις τακτικές επιτυχίες, αρνείται σταθερά την αλλαγή του.
Εμπόδιο σε αυτό το δρόμο, είναι το κράτος και οι μηχανισμοί του που, με τις αγκυρωμένες στο παρελθόν λειτουργίες του, όχι μόνο απορροφά πολύτιμους πόρους αλλά εμποδίζει κάθε αλλαγή.
Οι τακτικές νίκες στα ποικίλα μέτωπα, αντί να βιώνονται ως αφορμές υπέρβασης του παρελθόντος, γίνονται σημεία διακήρυξης μιας προσωρινής κυριαρχίας.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ένα νέο ιστορικό συμβιβασμό με το παρελθόν, που θα αποτελέσει αυτοεγκλωβισμό και αυτοπαγίδευση.
Οι τακτικές νίκες είναι χρήσιμες, μόνο όταν εντάσσονται σε μια στρατηγική συνολικής μεταβολής. Διαφορετικά, οι καρποί της επιτυχίας είναι δηλητηριασμένοι.
