Πέρα από την ελαφρότητα της τοποθέτησης, πρόκειται για μια βαθιά αντιδημοκρατική και ολοκληρωτική στάση. Κάποιος, ο εκπρόσωπος εν προκειμένω, από τον υψηλό θρόνο της αλήθειας του, τοποθετεί τους άλλους στη θέση του υπόπτου με μια πολιτική φιλοσοφία και προσέγγιση, που εμπεριέχει πολιτικό εκφοβισμό και συκοφαντική βία.
Πρόκειται για στάση αλαζονείας. Που φανερώνει -θα πρέπει να πούμε- απογυμνώνει, την πολιτική συνείδηση του πρωταγωνιστή.
Το χορό της αλαζονείας σύρει ο κ. Τσίπρας, τον ακολουθεί ο κ. Δραγασάκης, συνεπικουρεί ο κ. Παππάς, επισφραγίζει ο κ. Σκουρλέτης.
Οι συγκεκριμένες πολιτικές συμπεριφορές, πηγάζουν από μια ψευδή συνείδηση. Η ψευδής συνείδηση δεν είναι μόνο η αιτία, είναι και το αποτέλεσμα της χειραγώγησης και του λαϊκισμού. Η τροπή της συνείδησης σε ψευδή συνείδηση είναι από μόνη της μια χειραγώγηση.
Μακριά από τον πραγματικό κόσμο, κατασκευάζει μέσα από τη χειραγώγηση, την παραπλάνηση και τον λαϊκισμό, έναν κόσμο εξουσίας. Και μαζί ένα πεδίο εύκολης και ανεμπόδιστης άσκησής της.
Η μεταμφίεση της ψευδούς συνείδησης σε πολιτική, η αναγωγή σε μια ανώτερη σφαίρα σύνθετης εξουσιαστικότητας, εκφράζεται στο καθημερινό πεδίο, ως συκοφαντία, ως λαϊκισμός και νεο-δημαγωγία. Μεταπλάθεται σε αντίληψη εξουσίας και αλαζονικό δημόσιο ύφος.
