Πρώτη δημοσίευση: 29/03/2021, Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
Ο χρόνος προσθέτει φθορά στην εξουσία, λέει το γνωστό στερεότυπο. Αν όμως ακούγαμε τη συντηρητική φωνή των στερεοτύπων, δεν θα συναντούσαμε ποτέ την πρωτοτυπία κάθε πολιτικής και κοινωνικής στιγμής.
Έχουν περάσει 20 μήνες από τις βουλευτικές εκλογές και η γνωστή μηχανική ανάγνωση των πολιτικών πραγμάτων διαψεύδεται. Η Κυβέρνηση αντέχει και η αξιωματική αντιπολίτευση υποχωρεί. Το δείχνουν οι αριθμοί, το επιβεβαιώνει η ζωή. Και το υπογραμμίζει καθημερινά ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στην αδυναμία του να διατυπώσει κάτι στέρεο και συγκροτημένο, σε αυτήν την δύσκολη εποχή, που δεν λείπουν οι ευκαιρίες και πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα.
Αν ακολουθήσουμε το δρόμο των αριθμών – όχι επαρκείς, αλλά χρήσιμοι πάντα οι αριθμοί στην πολιτική – διαπιστώνουμε ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο κ. Τσίπρας, υστερεί σε αποδοχή από το κόμμα που ο ίδιος εκφράζει. Δεν πρόκειται για έκπληξη. Πρόκειται για την προοδευτική επιβεβαίωση της φθοράς, που ξεκίνησε το βράδυ των εκλογών και αναπότρεπτα πολλαπλασιάζει και επιβαρύνει ο χρόνος.
Είναι προφανής η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να τοποθετηθεί με μια σχετικά επαρκή και πολιτικά πειστική θέση στη συνθήκη, που βιώνουμε και βρίσκεται σε ξέλιξη. Ο κύριος λόγος είναι ότι δεν μπορεί να συγκροτήσει, ως κόμμα – γέννημα της κρίσης και πολλαπλασιαστής της – μια βάση πολιτικής απέναντι στην Κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον έχουμε γνωρίσει έχει εξαντληθεί, έχει εκπνεύσει. Δεν συζήτησε ποτέ το νόημα των εκλογών του Ιουλίου, δεν αναζήτησε σοβαρά τις αιτίες της καταλυτικής ήττας του. Μηχανικά επναλαμβάνει τον εαυτό του, ωσάν να μην μεσολάβησε τίποτα, ωσάν να μην άσκησε διακυβέρνηση, ωσάν η κυβερνητική του πράξη και ο βίαιος λόγος του να μπορούσε να διαγραφεί από τη μνήμη των ανθρώπων.
Μέσα σε αυτήν την καθοδική πολιτική δίνη, ο κ. Τσίπρας δεν διαθέτει καμιά δυνατότητα αντίδρασης, διαφοροποίησης και υπεράσπισης ενός άλλου πολιτικού εαυτού. Οδήγησε το κόμμα του στην πορεία που γνωρίζουμε, τον παρασύρει το κόμμα του στην «πτώση» που παρατηρούμε. Πώς να διαφύγει ο ίδιος από αυτήν την αμείλικτη διαλεκτική της φοράς;
Η περιορισμένη αποδοχή του προσώπου του, ακόμη και μέσα στους ψηφοφόρους του κόμματός του, είναι αποτέλεσμα αυτής της διεργασίας. Ο κ. Τσίπρας, ήδη από τα αντιπολιτευτικά χρόνια εκείνης της μεγάλης έντασης, αλλά και κατά τα χρόνια της διακυβέρνησής του, σήκωσε το βάρος του εκφραστή. Αυτός μίλησε, αυτός έπραξε, για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ή πάντως σε αυτόν χρεώνεται το βαθύ τραύμα, που προκάλεσε το κόμμα του στο κοινωνικό σώμα. Ακόμη και αν δεχθεί κανείς ότι ο κ. Τσίπρας διαθέτει την εσωτερική δυνατότητα, την πολιτική επάρκεια, ή ότι θα μπορέσει να τα κατακτήσει στο χρόνο, ώστε να αναγεννηθεί πολιτικά, το κόμμα του, ως πολιτικός φορέας εκτός του μετώπου των σύνθετων πολιτικών και κοινωνικών αιτημάτων της εποχής, θα τον παρασύρει στην πτώση. Οι αριθμοί απλώς θα καταγράφουν.
