Στη διαλεκτική εξέλιξη της σύγκρουσης, που αναπόφευκτα συντελείται, άλλοτε ηχηρά, άλλοτε σιωπηρά, σε κάθε ιστορική φάση, οι ψευδοηρωισμοί και η ψευδοεπαναστατική μέθη, διαλύονται σαν δροσιά στον πρωινό ήλιο.
Το ζήτημα είναι πώς μια κοινωνία ανασυγκροτείται, αναλαμβάνοντας το κόστος αυτής της ανασυγκρότησης – και αυτός είναι ο πραγματικός ηρωισμός – προκειμένου να μπορεί να σταθεί με σχετική αυτονομία στον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, η συνάντηση με την πραγματικότητα είναι πάντοτε λυτρωτική.