Σήμερα, λίγα χρόνια μετά, ούτε καν μια σταγόνα στο χρόνο της Ιστορίας, όλα αυτά έχουν καταρρεύσει. Θρύψαλα που τα παίρνει ο άνεμος των αλλαγών. Μα πού πήγαν αυτές οι νομοτελειακές βεβαιότητες που όριζαν την τύχη μας πέρα από τη θέλησή μας και εναντίον της; Πού πήγαν οι μεγάλες διακηρύξεις; Πού χάθηκαν τα τροπαιοφόρα επαναστατικά κινήματα και πού κρύβονται οι κατά καιρούς εκφραστές τους με την ψευδή συνείδηση;
Μην περιμένετε απαντήσεις. Τις απαντήσεις τις δίνει η ίδια η ζωή με την ακατάβλητη ορμητική κίνησή της. Εκείνοι που στις προηγούμενες δεκαετίες – αν μείνουμε σε αυτές – διατράνωναν τις βεβαιότητές τους, συντηρητικοί στο βάθος όσο κανείς, πίστευαν ότι η Ιστορία είναι ακίνητη και παγωμένη, ότι αυτό που γνώριζαν και αυτό που ζούσαν θα ίσχυε για πάντα και οι προφητικές ρήσεις τους για το μέλλον θα επικαθόριζαν οριστικά την εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Και να που οι σημαίες της ελευθερίας ξεδιπλώνονται στον άνεμο, καταρρίπτοντας τις βεβαιότητες, προσπερνώντας περιφρονητικά, όπως τους αξίζει, όλα τα ιερά κείμενα που μιλάνε για τη νομοτελειακή εξέλιξη των πραγμάτων.
Υπάρχει, σε όλες τις κοινωνικές συγκροτήσεις, όποια μορφή και αν παίρνει ο σημερινός τρόπος διακυβέρνησής τους, μια εκρηκτική δύναμη στα θεμέλιά τους. Η εκρηκτική δύναμη της ελευθερίας, που ζωντανή πάντα μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση, θα διαγράφει με μια μονοκοντυλιά κάθε ιερή βεβαιότητα και θα ανατρέπει κάθε παγωμένη στιγμή της Ιστορίας. Η αγωνιώδης πορεία της ανθρωπότητας θα σφραγίζεται από το πάντοτε ανυπότακτο αίτημα της ελευθερίας.
Τίποτε δεν είναι ιερό. Ιερή είναι μόνο η ελευθερία.
