Εφημερίδα, ΤΟ ΒΗΜΑ, 23/08/2020
Λίγες ακόμη μέρες Αυγούστου. Ένα καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του. Αν κανείς ήθελε να καταλάβει τον σύγχρονο Έλληνα, θα μπορούσε να τον ακολουθήσει στους δρόμους των καλοκαιριών του. Στο πρόσωπο του καλοκαιριού βλέπεις την Ελλάδα μιας εποχής. Της δικής μας.
Ταχύτητα. Η εκδρομή ξεκινάει με ταχύτητα. Με ορμή κατακτητική ξεχύνεται στις εθνικές οδούς και τους επαρχιακούς δρόμους. Κάπου τον περιμένουν ευφρόσυνα θαλασσινά νερά. Χαλίκια και άμμος. Θα ήθελε να μην υπάρχει ταξίδι. Να βρεθεί εκεί με τρόπο μαγικό. Στο «ζεστό εξώστη» του αλλού. Τόσες υποσχέσεις είδε και άκουσε στις πλατείες. Έχει μάθει. Την παράκαμψη του χρόνου την αναλαμβάνει ο ίδιος. Βιάζεται. Δεν θα μας φύγουν τα καλοκαίρια.
Παραλίες. Το δίλημμα «βουνό ή θαλασσα» έχει απαντηθεί. Θάλασσα. Οι παραλίες γίνονται τα καλοκαίρια ιερός της φαντασίας προορισμός. Στους όμορφους παράκτιους τόπους, θα φτάσει σαν μικρός κατακτητής. Προσωρινός επισκέπτης αυτός, θαρρείς ήρθε να εγκατασταθεί αιώνια. Θα μπορούσε η παραλία να του ανήκει, αν εκείνο το πολιτικό σύνθημα είχε γίνει πραγματικότητα. Η σχέση με τους τόπους είναι σχέση φαντασίας. Τα καλοκαίρια κερδίζει η πλαστότητα.
Απόσταση. Χωρίς απόσταση από τον τόπο κατοικίας δεν υπάρχει καλοκαίρι. Απόσταση γεωγραφική. Όσο μακρύτερα, τόσο καλύτερα. Το «νησί» θα είναι πάντα ο ιδανικός προορισμός. Αποσπασμένο από τη γήινη ενότητα εγγυάται και την απόσπαση από το χρόνο. Ο χρόνος είναι πάντα το ζήτημα και οι καταναγκασμοί του. Τα καλοκαίρια είναι μια παιδαγωγική απομάκρυνσης από την αναγκαιότητα των λοιπών πραγμάτων. Από την ευθύνη να συναντηθείς μαζί τους. Κάτι σαν μάθημα αυθόρμητης άρνησης.
Αμεριμνησία. Και έρχεται η αμεριμνησία του καλοκαιριού σαν συμπλήρωμα αυτής της φαντασίας. Αυτήν που θα ήθελε να τον συνοδεύει πάντα και παντού. Τα καλοκαίρια μοιάζει νοητή. Αφήνεται η μέριμνα σε άλλους. Τη διδαχή αυτή την έχει αφομοιώσει. Αλλοι έχουν την ευθύνη των μικρών ή μεγάλων ζητημάτων. Την αντίληψη την μεταφέρει σε όλες τις εποχές. Το καλοκαίρι βρίσκει την πληρότητά της.
Κοινωνικός προβληματισμός. Με την έξαρση του διαδικτύου τους μήνες αυτούς της εγγυημένης αμεριμνησίας, το σκηνικό του καλοκαιριού και των εκδρομέων του βρίσκει τιμητική θέση. Γίνεται αντικείμενο καθημερινής παρατήρησης, αυτόματης κριτικής και ερμηνείας. Κάτι σαν αυθόρμητη γνώση, όπως λέμε στην επιστήμη. Με έμφαση στα σκουπίδια. Τα σκουπίδια που αφήνουν πίσω τους σε δρόμους και παραλίες επισκέπτες και οποδοί της μέθης του καλοκαιριού.
Τα καλοκαίρια στην Ελλάδα μοιάζουν με τη σύγχρονη κοινή εκδρομή μας. Η τουρκική επιθετικότητα, η ελληνική αντίδραση, οι συνέπειες, η απειλητική επιστροφή του covid19, θα θυμίσουν το Σεπτέμβρη ότι όλα τα καλοκαίρια είναι σύντομα.
