Μέσα στο σημερινό πλαίσιο που φαίνεται να εγκαθίσταται ένα αίσθημα κοινωνικής αδυναμίας, μια κατεύθυνση παραίτησης, μια επιλογή απόσυρσης και μη συμμετοχής, ένα μεγάλο ζήτημα γεννιέται: Τι κάνει κανείς; Πώς ενεργεί; Τι κάνει ο καθένας μας στο άμεσο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο; Κοινωνική αυτοπροστασία: αυτή είναι η απάντηση.
Η καταστροφή της οικονομίας και σε ό,τι οδηγεί αυτό είναι μια φάση της καταστολής. Η παρεμπόδιση παραγωγής νέου πλούτου είναι η άμεσα ορατή πλευρά του πολιτικού σχεδίου κυριαρχίας. Οι συνθήκες εξάρτησης και περιορισμού της ελευθερίας που κυοφορούνται μέσα σε τέτοιες συνθήκες καθιστούν κάθε πράξη κοινωνικής αυτοπροστασίας στοιχείο αντίδρασης σε αυτό το πολιτικό σχέδιο.
Πέραν αυτού, η κοινωνική αυτοπροστασία που εκδηλώνεται ως πράξη υποστήριξης του άλλου λειτουργεί ενθαρρυντικά για την κοινωνική σχέση και αποδυναμώνει στον πυρήνα κάθε σκέψη παραίτησης.
Η συζήτηση που ακούμε και βρίσκεται σε εξέλιξη για το τι κάνουμε λοιπόν σε αυτή τη φάση βρίσκει μέσα από τη δράση κοινωνικής αυτοπροστασίας μια ουσιαστική απάντηση. Αλληλεγγύη παντού. Την ώρα που ένα αξιοπαρατήρητο δίκτυο αλληλεγγύης έχει αναπτυχθεί στη χώρα ο καθένας μας μπορεί να αποτελέσει ο ίδιος ένα δίκτυο αλληλεγγύης. Και για το μικρό και για το μεγάλο. Ανάλογα με τις δυνατότητές του.
Κάθε συνείδηση που στέκεται όρθια, σε δράση και με αναφορά στον διπλανό της που έχει ανάγκη μπορεί να κινήσει τον κόσμο.
Δεν έχω άλλα επιχειρήματα να προσθέσω σε αυτή τη σκέψη. Μια ματιά γύρω μας και αμέσως συγκροτούνται τα επιχειρήματα και δίνονται και οι απαντήσεις.

 

Κοινοποίηση