Στη φάση της κρίσης που διανύουμε, η αλληλεγγύη στο διπλανό μας που έχει ανάγκη, αποτελεί όχι μόνο ηθικό χρέος αλλά και πολιτική πράξη. Η αλληλεγγύη, όμως, που δεν συνοδεύεται από το σεβασμό στον άλλον, από την αυθεντική αναγνώριση της ανάγκης του και, συνεπώς, τη διαφύλαξη και την προστασία της αξιοπρέπειάς του, γίνεται ανταλλακτική πράξη.
Η αλληλεγγύη είναι πράξη δωρεάν. Δεν γίνεται με την προσδοκία της επιστροφής. Ούτε εντάσσεται σε πολιτικούς σχεδιασμούς. Ούτε διακηρύσσεται από κομματικό βήμα. Όποιο κομματικό βήμα.
Την ίδια ώρα, όσο θα βαθαίνει η κρίση και οι συμπολίτες μας που θα έχουν ανάγκη θα πολλαπλασιάζονται, η υποχρέωση αλληλεγγύης στους διπλανούς μας θα δυναμώνει. Για αυτό, όποιος μπορεί, όσο μπορεί, όπου μπορεί, αλληλεγγύη παντού. Αυθεντικά, βουβά, ανθρώπινα. Προσπερνώντας κάθε προσχηματικότητα, ας πυκνώσουμε τις τάξεις της γνήσιας, ανυπόκριτης και ανυστερόβουλης αλληλεγγύης.
