1. Πολλαπλασιαστής της κρίσης. Ο Σύριζα υπήρξε και είναι ένας πολλαπλασιαστής της κρίσης. Ως επιταχυντής των συνεπειών αυτής της κρίσης τοποθέτησε τον εαυτό του στο προεκλογικό μέτωπο πριν από το 2015 και ως τέτοιος εργάσθηκε για την επιβάρυνσή τους. Η επιδείνωση των συνθηκών και της ατμόσφαιρας καταστροφής ήταν το οξυγόνο του. Η ήττα του λαού θα ήταν η νίκη του.
2. Τροφοδότης του βίαιου λόγου. Ο Σύριζα κατέφυγε στην αντιδημοκρατική μέθοδο του βίαιου λόγου. Ο βίαιος λόγος είναι μια μορφή καταστολής του άλλου. Είναι η καταστολή του άλλου. Σε ναζιστική παραλληλία, ο βίαιος λόγος τοποθετεί τον αντίπαλο στη θέση του προδότη, καλώντας το λαό να τον αντιμετωπίσει ως εσωτερικό εχθρό και να του επιφυλάξει την τύχη του εσωτερικού εχθρού. Ως τροφοδότης του βίαιου λόγου συνειδητά τροφοδοτεί τη βίαιη πράξη. Ο βίαιος λόγος γίνεται το ‘’πομπώδες συμπλήρωμα δικαίωσης’’ κάθε βίαιης πράξης. Σε κάποια μπροσούρα θα είχαν συναντήσει τα στελέχη του Σύριζα τη ρήση αυτή του Μάρξ για την ιδεολογία.
3. Ανάχωμα στη συνειδητοποίηση. Η συνειδητοποίηση είναι ο εχθρός των αντιδημοκρατικών κομμάτων. Η επίγνωση των συνθηκών οδηγεί την πολιτική δράση σε νέους δρόμους και καθιστά την πολιτική θεμελιωτή λύσεων. Ο απλοϊκός λόγος , η ισοπέδωση και η συνειδητή άρνηση του ορθού λόγου , έστησε την παγίδα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο»’ και διακήρυξε ότι η γη είναι επίπεδη. Το ερμηνευτικό σχήμα χτίστηκε κατανοητά και εύπεπτα. Το παλιό και το νέο. Οι Έλληνες και οι ξένοι. Εμείς και αυτοί. Η απλοϊκή και συσκοτιστική ερμηνεία του κόσμου έγινε πρόγραμμα.
4. Εκχυδαϊσμός. Στις συνθήκες της πολλαπλασιαζόμενης κρίσης , του βίαιου λόγου και της συστηματικής εργασίας εναντίον της κριτικής σκέψης έρχεται να προστεθεί η χυδαιότητα στο δημόσιο λόγο. Ο χυδαίος είναι ο απρεπής. Ο ευτελής. Ο χυδαίος λόγος είναι ο παροξυσμός του βίαιου λόγου. Ο βίαιος λόγος είναι πάντα η άρνηση του άλλου. Ως άρνηση του άλλου ψηφίστηκε ο Σύριζα. Ο αντίπαλος είναι ένα τίποτα. Ο Σύριζα – μας λέει – είναι το παν. Η ιστορία αρχίζει μαζί του.
5. Ταπείνωση. Ο μηχανισμός της ταπείνωσης του άλλου, του αντιπάλου, του λαού, αναπτύσσεται συστηματικά μέσα στο χρόνο. Πράξεις που εξωτερικά μοιάζουν ακατανόητες , έχουν τη εξήγησή τους ως εξουσιαστικές πράξεις ταπείνωσης , όπου όλα ευτελίζονται σε ένα κλίμα απουσίας νοήματος και εγκατάστασης της ματαιότητας.
6. Αντι-φίλοι του λαού. Με τον υπερφίαλο εαυτό του να κολυμπάει μέσα στην αριθμητική νίκη του, ο Σύριζα αυτοπροβάλλεται ως φίλος του λαού. Αυτοθαυμαζόμενος σωτήρας, προανήγγειλε την Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας, που τώρα πια συνειδητά έχει εγκαταλείψει, αφού ο μύθος των φίλων του λαού ολοκλήρωσε τον παραπλανητικό ρόλο του. Τα έργα του Σύριζα επιβεβαιώνουν το ιστορικό δίδαγμα, ότι οι «φίλοι του λαού» εργάζονται πάντα για έναν κύκλο εξουσίας εναντίον του.
7. Καταπατητής της αλήθειας. Η αλήθεια δεν είναι ηθικοπλαστική έννοια στην πολιτική. Η αλήθεια στην πολιτική σημαίνει αποδοχή των ορίων της πραγματικότητας. Αποδοχή των δυνατοτήτων, των αδυναμιών, των καταναγκασμών, ώστε με επίγνωση να πορευθείς, συγκρουόμενος, προς μια επιλεγμένη κατεύθυνση. Ως καταπατητής της αλήθειας ο Σύριζα έγινε σήμερα αιχμάλωτος της πραγματικότητας, που αγνόησε και αυτή με τη σειρά της τον κατατρόπωσε.
8. Ψευδής συνείδηση. Η λέξη τους είναι γνωστή. Αν και την αποφεύγουν γιατί τρομάζουν μπροστά στη δοκιμασία της αμφισβήτησης και της κριτικής σκέψης. Ο Σύριζα ως εκφωνητής και εκφραστής του παραποιημένου κόσμου ήταν και είναι ένας παράγοντας καθυστέρησης. Ως τέτοιος θα πορευθεί προς τις εκλογές. Και χειραγωγημένος από τον ψευδή πυρήνα της ύπαρξής του θα ξεκινήσει από την αρχή την διαδρομή της νέας χειραγώγησης. Ακόμη και το «πνεύμα της ιστορίας» θα του απευθύνει πικρό μειδίαμα αποχαιρετισμού, καθώς θα αναζητήσει νέο κουφάρι κατοικίας.
