Και λίγη φροντίδα είναι το καλύτερο λίπασμα. Ας φυτέψουμε λοιπόν τα μπαλκόνια μας. Και όπου δεν υπάρχουν γλάστρες, είναι πολύ εύκολο και οικονομικά προσιτό να βάλουμε. Μελιτζάνες, ντομάτες, πιπεριές. Ήλιοι, κατιφέδες, βασιλικός. Καρπουζιές, κολοκυθιές και φιαλιές. Πρασινάδα, άρωμα και καρποί. Κάθε παραμελημένος τόπος κρύβει μέσα του έναν καρποφόρο τόπο. Και αυτό ισχύει από μια χούφτα χώμα, μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις.
Η κρίση μας κάνει καμιά φορά να βλέπουμε τα πράγματα σαν άνυδρη γη. Μας απομακρύνει από το δυνατό. Μας απομονώνει. Η επιφύλαξη γίνεται δισταγμός και ο δισταγμός άρνηση. Μα θα γίνουν οι ντομάτες στο μπαλκόνι; Θα κόψουμε πιπεριές; Και τα καρπούζια; Τι φαντασία και αυτή! Κανείς δεν ξέρει. Μια μικρή προσπάθεια και θα πάρουμε τις απαντήσεις. Δεν τα αφήνουμε να διψάσουν και τα μικρά ζιζάνια θα τα βγάλουμε με το χέρι μας.
Πάντως, κάθε φορά που ένα άνθος θα σκάζει και ο πρώτος μικρός καρπός θα δένει, μια σταγόνα αιώνιου καλοκαιριού θα πέφτει στο μπαλκόνι μας.
