Παίρνει τη μορφή εχθρότητας, καταγγελτικότητας και βίαιου λόγου.
Η σέχτα δεν συνομιλεί με τον άλλον κόσμο. Εξ ορισμού. Ο άλλος, ο έξω κόσμος είναι εχθρός. Ως εχθρός ο έξω κόσμος, ο άλλος, γίνεται το άλλοθι της ύπαρξής της. Ο άλλος είναι ξένος.
Εναντί του υπάρχει. Γι’ αυτό, μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει. Περίκλειστος κόσμος, καταγγελτικός λόγος, εξουσιαστικός μονόλογος.
Βλέπω με συμπάθεια κάθε προσπάθεια κατανόησης των κυβερνητικών, με κριτήρια ορθού λόγου και κανονικότητας.
Πρόκειται περί μοιραίας ματαιοπονίας.
Και η προσπάθεια αυτή θα παραμένει μάταιη και ανωφελής, αν δεν τους δει κανείς, τους κυβερνητικούς, ως αυτό που είναι: μια σέχτα.
Ολα έχουν λεχθεί, αλλά η αφέλεια έχει και αυτή τον ρόλο της στην Ιστορία.
Η διακήρυξη της σέχτας έχει συμπυκνωτικά αποδοθεί και κωδικοποιημένα καταγραφεί.
«Ή εμείς ή αυτοί».
Οι αφελείς το άκουσαν σαν σχήμα λόγου, ο αρχηγός της το διακήρυσσε ως όριο μεταξύ Καλού και Κακού.
Στην πρακτική εκδοχή του αυτό το βλέπουμε και το ζούμε καθημερινά. Κυνική αδιαφορία ως προς τις συνέπειες των πολιτικών αποφάσεων επί της ζωής των ανθρώπων, πρόταξη των κριτηρίων εξουσίας εις βάρος της τριβής της διακυβέρνησης. Η λογική της σέχτας δεν εγκλωβίζεται ποτέ στο πεζό και το τρέχον. Είναι πέραν των αναγκών και της ανάγκης. Συνομιλεί μόνο με την ιστορία, της οποίας είναι ο αυθεντικός ερμηνευτής και ταυτόχρονα ο μόνος προάγγελος.
Με συνείδηση υπεράσπισης του μικρού, περίκλειστου κόσμου της, η κυβερνητική σέχτα επιδίδεται διαρκώς σε έναν καθεστωτικό ακτιβισμό, που όλα θέλει να τα καταλάβει, να τα κατακτήσει, διατηρώντας τα μέχρι τότε σε μια διαρκή εκκρεμότητα.
Στην καρδιά αυτού του τρόπου ύπαρξης, πρώτη θέση κατέχει η μέριμνα για την ιδεολογική καθαρότητα. Το αμόλυντο του κόσμου της είναι το με κάθε τρόπο υπερασπιστέο αγαθό.
Υπό την πολιτική διεύθυνση μιας τέτοιας φιλοσοφίας και σχέσης με τα πράγματα και τον κόσμο πορεύεται ο οικισμός «Ελλάς». Μέσα στα τείχη του εδραιώνεται η ανισότητα, μεγαλώνει το ταξικό χάσμα, καγχάζει η σύγχυση και απλώνει ρίζες η παρακμή.
ΥΓ.: Σέχτα: Ερμητικά κλειστή ομάδα με αυστηρούς εσωτερικούς κανόνες λειτουργίας, όπου τα μέλη της χωνεύονται ως συνειδήσεις στην ιδεατή πραγματικότητα που η ομάδα ή ο αρχηγός της επικαλείται.