Τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν, με κυριότερη όλων την πολιτική του υπερπλεονάσματος, οδήγησαν στην κατάρρευση της μεσαίας τάξης.
Μια κοινωνία όμως χωρίς μεσαία τάξη είναι μια κοινωνία χωρίς ραχοκοκκαλιά, μια κοινωνία η οποία κινδυνεύει από τις επιθέσεις του κοινωνικού αυτοματισμού.
Χωρίς μεσαία τάξη δεν επιτυγχάνονται ικανοποιητικοί ρυθμοί ανάπτυξης, ακυρώνεται η βασική προϋπόθεση της κοινωνικής συνοχής, τροφοδοτείται η αμφισβήτηση της ίδιας της δημοκρατίας και της πολιτικής, δεν λειτουργούν φραγμοί κατά του εθνικολαϊκισμού.
Δεν πρόκειται φυσικά για είναι ένα φαινόμενο που αφορά μόνο την Ελλάδα.
Ο φασισμός συνδέεται ιστορικά με τη ριζοσπαστικοποίηση της φοβισμένης μεσαίας τάξης. Εάν υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής σε όλες τις χώρες, από την Ελλάδα μέχρι τη Γερμανία, είναι αυτό. Είναι ο φόβος μπροστά στην ήδη συντελεσμένη αποσάθρωση της μεσαίας τάξης όπως συμβαίνει στην Ελλάδα ή μπροστά στον κίνδυνο να πάψει να υπάρχει. Με τον φόβο αυτό συνδέονται φαινόμενα όμως το Brexit, τα κίτρινα γιλέκα στη Γαλλία και το AfD στη Γερμανία. Τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωπαϊκών εκλογών επιβεβαιώνουν την εικόνα αυτή.
Στην «Ελλάδα Μετά», μετά το τέλος των ψευδαισθήσεων, βασικός στόχος πρέπει να είναι η ανασύσταση της μεσαίας τάξης. Πώς ορίζεται όμως αυτή μετά δέκα χρόνια σκληρών δημοσιονομικών μέτρων; Πώς συνδέεται με ένα νέο σχήμα ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας που αξιοποιεί παραδοσιακά στοιχεία, αλλά κινείται δυναμικά απέναντι στις προκλήσεις της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης;


Κοινοποίηση