Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε στην Ελλάδα, την εποχή των βεβαιοτήτων. Των εύκολων λύσεων και των δεδομένων απαντήσεων.

Κάποιοι είχαν τις λύσεις για όλα. Ο κόσμος, χωρισμένος στα δύο, εξασφάλιζε μια απλή ερμηνεία στα βασανιστικά ερωτήματα των ημερών και της ύπαρξης. Το καλό και το κακό, ήταν ένας εύκολος οδηγός για όλους. Ένα ερμηνευτικό πλαίσιο τακτοποίησης των πραγμάτων για κάθε σκέψη που τρομάζει, μπροστά στην αλλαγή και στο άγνωστο.

Και ξαφνικά, έρχεται η καταιγίδα της κρίσης. Και οι βεβαιότητες καταρρέουν. Θρύψαλα που τα παίρνει ο ισχυρός άνεμος του χρόνου και της ιστορίας. ‘Aφωνοι μπροστά στις νεκρές βεβαιότητες, χωρίς απλουστευτικούς οδηγούς και παγωμένες πυξίδες, καλούμαστε να ανακαλύψουμε νέους δρόμους. Νέους προσανατολισμούς και νέους τόπους αναφοράς.

Η κρίση μας διαπαιδαγωγεί και μας διδάσκει. Τίποτα δεν είναι σταθερό. Ούτε γραμμική εξέλιξη υπάρχει. Ούτε υπόσχεση που μπορεί να αναμετρηθεί πραγματικά με το χρόνο.

Και να λοιπόν, που θα ανακαλύψουμε την αξία της αναζήτησης. Και πρώτα από όλα της αυτοαναζήτησης και της αυτογνωσίας. Καθώς η ανάγκη κινεί την ιστορία, σήμερα η ανάγκη μας υποχρεώνει να δούμε τα πράγματα από την αρχή. Νέα πολιτική λειτουργία, νέες συνθήκες συνύπαρξης. Τα βιώματα και η εμπειρία της κρίσης, ρίχνουν το δικό τους φως και διαλύουν τις σκιές του παρελθόντος. Η συνειδητοποίηση θα ανοίξει το δρόμο. Ο αυτοπροσδιορισμός φέρνει μαζί του και νέο περιεχόμενο. Η πορεία στην έρημο, είναι δύσκολη. Η δοκιμασία δεδομένη. Και αυτό μας φέρνει πιο κοντά στα μονοπάτια της κατανόησης και στην ψηλάφηση της αλήθειας. Όλα αυτά συμπυκνώνουν τον αγώνα του καθενός μας και τον αγώνα όλων μας. Τον αγώνα και την αγωνία για την ελευθερία.

 

Κοινοποίηση