Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έχουν πολλαπλασιασθεί οι δυνάμεις που δύνανται να παρέμβουν και να επιδράσουν με τα δικά τους γεγονότα στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Η ελληνική πολιτική εξίσωση κατέστη πλέον πραγματικά πολυπαραγοντική, με πολλές παράφρονες μεταβλητές ενσωματωμένες εντός της.

Από αυτή άλλωστε τη διευρυμένη σύνθεση του πολιτικού τόξου πηγάζει το παρόν γενικευμένο αίσθημα πολιτικής αστάθειας, που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.

Στο αριστερό άκρο αυτού συνωθούνται ένοπλοι επαναστάτες και ένα πλήθος αυτόνομων και αναρχικών ομάδων, οι οποίες έχουν προ πολλού ξεφύγει από τα στενά όρια των Εξαρχείων.

Η Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης και υπό την επίδραση των βιαίων γεγονότων του 2008 απέκτησε ευρύ κίνημα αναρχισμού που ποτέ ξανά δεν είχε.

Περίπου 15.000-20.000 κυρίως νέοι κινούνται πανελλαδικά σε αυτό το κλίμα και μοιάζουν ικανοί να προκαλέσουν τα δικά τους δυναμικά γεγονότα. Δίπλα και μέσα τους κινούνται ισχυρές ένοπλες ομάδες, που όπως απεδείχθη στην περίπτωση της τριπλής δολοφονικής επίθεσης στο Νέο Ηράκλειο έχουν επιχειρησιακές δυνατότητες ευθείας παρέμβασης στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Όσοι προσπερνούν αυτή την ανεπίσημη και παράνομη εκδοχή άσκησης πολιτικής στην Ελλάδα υποτιμούν μια ιδιαιτέρως εκρηκτική απειλή, που έχει πλέον δυνατότητες να διαμορφώσει συνθήκες αποσταθεροποίησης.

Στο ακροδεξιό άκρο του πολιτικού τόξου στέκεται απειλητική επίσης η Χρυσή Αυγή, η οποία παρά τα πλήγματα που δέχθηκε, διατηρεί δυνάμεις και δυνατότητες. Η διείσδυσή της κυρίως σε πτωχοποιημένα στρώματα διατηρείται ισχυρή και τελευταίως μετά τις δολοφονικές σφαίρες των θρασύτατων και παράφρονων κουμπουροφόρων βρήκε ευκαιρία επανανομιμοποίησης. Και αυτή η νεοναζιστική εκδοχή πολιτικής δράσης συνιστά παράφρονα μεταβλητή, καθώς ευνοεί την αποσταθεροποιητική συνάντηση των άκρων.

Οι δύο αυτές ζώνες που έχουν αναγάγει τη βία σε πρακτική πολιτικής δράσης – όσο και αν ειναι καταδικαστέες – επιδρούν δυναμικά συμπιέζοντας τις υπόλοιπες νόμιμες και επίσημες δυνάμεις του πολιτικού τόξου. Με τη δράση και την όποια ρητορεία ή συνθηματολογία τους επηρεάζουν – ανεξαρτήτως πώς – και παρασέρνουν τμήματα της κοινής γνώμης προς τον ανορθολογισμό και την επιθετικότητα, αφαιρώντας ακροατήριο από τους υπόλοιπους, οι οποίοι αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να συγκλίνουν προς το κέντρο, εξουδετερώνοντας παραδοσιακές συστημικές πολιτικές δυνάμεις. Ωστόσο η σύγκλιση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο δεν πείθει, λόγω ιστορικών βαρών και ιδεολογικών αγκυλώσεων, με αποτέλεσμα μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού να μην εκπροσωπείται και έτσι η νέα ισορροπία να μη βρίσκεται ή καλύτερα να είναι ασταθής και διαρκώς μεταβαλλόμενη. Με άλλα λόγια, χωρίς νέο πυλώνα στο κέντρο του τόξου σταθεροποίηση δεν θα επέλθει στην ελληνική πολιτική και οι κίνδυνοι αντί να περιορίζονται θα πολλαπλασιάζονται.

 

Κοινοποίηση