Εφημερίδα, ΤΟ ΒΗΜΑ, 07/07/2019
Από τα πρώτα βήματα της διαδρομής του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, έχει κάτι από σικελική εκστρατεία. Πάντα διδακτική.
Είναι γνωστά τα γεγονότα. Τα περιγράφει ο Θουκυδίδης στα Σικελικά. Στην καρδιά της κρίσης του Πελοποννησιακού Πολέμου, οι Αθηναίοι αποφασίζουν απερίσκεπτα να μεταφέρουν τον πόλεμο στη Σικελία. Η απόφαση του Δήμου ενθουσιώδης, ο απόπλους επίσης. Έρωτας να αποπλεύσουν τους είχε καταλάβει, μας λέει ο μεγάλος ιστορικός. Οι φωνές για το ασύνετο της απόφασης στο κενό. Η κατάληξη θα είναι δραματική.
Τον Ιανουάριο του 2015 μια άλλη σικελική εκστρατεία ξεκινάει. Με ενθουσιασμό, με πάθος, με διακηρύξεις, με εορτές και πανηγύρεις. Τα γεγονότα που προκαλεί η Κυβέρνηση γνωστά. Και η ατμόσφαιρα επίσης. Εχθρότητα προς τα έξω, ένταση και βιαίοτητα λόγου στο εσωτερικό, προετοιμασία για τη ρήξη, ψυχολογικό μέτωπο για την αντοχή της σχεδιαζόμενης περίκλειστης χώρας.
Ο στόλος αποπλέει. Η Σικελία θα καταληφθεί. Οι Συρακούσες θα πέσουν. Περνάει ο καιρός και το ταξίδι στην ανοιχτή θάλασσα θυμίζει σε πλήρωμα και καπετάνιο τον κίνδυνο του καταποντισμού.Και τότε αυτοί οι δήθεν γενναίοι σύγχρονοι κοινωνικοί θαλασσοπόροι επιχειρούν να πολλαπλασιάσουν τον εαυτό τους. Το δημοψήφισμα. Δεν θα πλησιάσουν την ακτή. Το ‘’όχι’’ φουσκώνει τα πανιά τους.
Λίγη πορεία στα ανοιχτά ακόμη. Και όπως οι Αθηναίοι αποχαιρετούν με εορτές τα πλοία στον Πειραιά, έτσι στήνουν χορούς στο Σύνταγμα οι οπαδοί του ‘’όχι’’. Ο καιρός δυναμώνει και ο καπετάνιος έρχεται αντιμέτωπος με τον πραγματικό καταποντισμό του. Ήταν απροετοίμαστος για την φουρτούνα, μας είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του, εντελώς άμαθος από φουρτούνες και καιρούς, προσθέτω.
Και ο τρομαγμένος καπετάνιος αποφάσισε να κόψει τον καιρό και να ανακόψει την δική του εκστρατεία προς τη Σικελία. Και ψάχνει για λιμάνι. Έχει μια απόγνωση ο κίνδυνος στη θάλασσα για όσους την έχουν ζήσει. Και θέλει σθένος γνήσιου θαλασσινού η διάσωση και η σωτηρία. Και ο φοβισμένος καπετάνιος μας ψάχνει ασφάλεια και νηνεμία. Έκτοτε δεν έλυσε κάβους.
Στην πορεία υπήρξαν απώλειες. Υψηλόβαθμος αξιωματούχος της γέφυρας, που διεκδίκησε υπεροπτικά εύκολες λύσεις και έστησε επιτροπές διαγραφής του χρέους, αναζήτησε πρώτη λιμάνι και στεριά. Αποβιβάζεται με εφόδια στο πρώτο ορμητήριο. Και ιδρύει αποικία που ονομάζει ‘’ Πλεύση Ελευθερίας’’, σε ανάμνηση εκείνης της ανεκπλήρωτης πανωλεθρίας στα λατομεία της Σικελίας.
Ο έτερος ιδεολογικός πλοηγός αποβιβάζεται στον πρώτο κατάπλου. Σώος ο ίδιος από τον μη συντελεσθέντα καταποντισμό, ιδρύει και αυτός αποικία με την επίκληση της ‘’ Λαϊκής Ενότητας’’. Χωρίς μέλλον, χωρίς ελπίδα να ζωντανέψει η αρχική φαντασία.
Είναι γνωστά τα γεγονότα στη Σικελία. Όλοι οι στρατιώτες χάνονται. Οι στρατηγοί. Ο Λάμαχος. Ο Νικίας. Ο Αλκιβιάδης έχει ήδη εγκαταλείψει για αλλού. Κανείς δεν θα επιστρέψει στην Αθήνα να μεταφέρει στον Δήμο την καταστροφή.
Εδώ στον δικό μας Δήμο, στην επόμενη Βουλή, ο καπετάνιος και ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος του, που φαίνεται να ανήκει στους διασωθέντες, αναπόφευκτα θα συγκρουστούν για τον καταλογισμό αυτού του παραλογισμού. Το ήδη τέλος του μας κάνει ψύχραιμους και αυστηρούς παρατηρητές.