Για τους εκφραστές του βίαιου λόγου, τα προβλήματα είναι ένα πρόσχημα και η φραστική βιαιότητα είναι μια εύκολη απόδραση από το μέτωπο της πραγματικής ζωής.

Ο τρόπος που διεξάγεται συνολικά ο δημόσιος διάλογος στη χώρα, αποτελεί έναν θανάσιμο εναγκαλισμό με το πιο πρωτόγονο πρόσωπο του ανορθολογισμού, αρνούμενος την πραγματικότητα.

Σχεδόν βρισκόμαστε μετά το Νόμο. Βήμα – βήμα πορευόμαστε στην καταστροφή. Οι πολιτικοί εκφραστές, άλλοι υποταγμένοι στην ανάγκη και άλλοι αιχμάλωτοι στη φυλακή της ιδεοληψίας τους, αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη να πορευθούν στο φλεγόμενο πεδίο της πραγματικής ζωής.

Η χώρα χρειάζεται σήμερα ένα μέτωπο υπέρ του ορθού λόγου. Και ο ορθός λόγος επιβάλλει την αναγνώριση του άλλου, την αποδοχή της διαφορετικότητάς του, μέσα σε ένα πλαίσιο κανόνων που καθιστά δυνατή τη συνύπαρξη. Ο πραγματικός ή συμβολικός αφανισμός του άλλου φέρει μέσα του τον αφανισμό όλων. Τα παραπάνω, αποτελούν τον θεμελιώδη πυρήνα της δημοκρατικής αντίληψης.

Κάθε συνείδηση σήμερα, που υποστηρίζει ότι μάχεται για την υπέρβαση της κρίσης και δεν εναντιώνεται σε παρόμοιες πολιτικές στάσεις, αυτουποδουλώνεται και αυτοκαταλύεται.

Σθεναρά και αμετάθετα, λοιπόν, υπέρ του ορθού λόγου. Υπέρ της Δημοκρατίας και, συνεπώς, υπέρ του άλλου.

 

Κοινοποίηση