aixmi.gr, 25/7/2013
Επανέρχεται κατά καιρούς το ζήτημα της αλληλεγγύης, άλλοτε με αυθεντικό ενδιαφέρον και άλλοτε με υποκριτικά κίνητρα.
Πάντοτε, η φτώχεια, η ένδεια και η ακραία ανάγκη, έγινε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης. Η δημόσια διανομή τροφίμων που γίνεται από πολιτικές δυνάμεις, κόμματα ή και αγανακτισμένους αγρότες, καμιά φορά, είναι μια κυνική παράσταση εξουσίας. Ως παράσταση εξουσίας, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση πράξη αλληλεγγύης.
athensvoice.gr, 19/7/2013
Δεν γνωρίζω αν ως κάτοικος αποικίας έχω το δικαίωμα στο λόγο. Το δικαίωμα στην έκφραση πολιτικής γνώμης. Ομολογώ ότι δεν το είχα ακόμη αντιληφθεί. Η Ελλάδα, η πατρίδα μου, είναι αποικία. Αποικία χρέους. Το διακήρυξε και προχθές στη Βουλή, με την αυτάρεσκη αμετροέπεια που τον χαρακτηρίζει, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο κ. Τσίπρας. Το βροντοφώναξε.
Το Βήμα της Κυριακής, 7/7/2013
Διαβάζοντας τα κείμενα για την Κεντροαριστερά, που έχουν αισθητά πληθύνει τον τελευταίο καιρό, νιώθω την ανάγκη να υπενθυμίσω σε πρωταγωνιστές και απλούς ενδιαφερομένους ότι η πολιτική δεν ανήκει στον κόσμο των επιθυμιών. Ούτε τρέφεται με αναλύσεις. Είναι και θα παραμείνει ένα ζήτημα της πύρινης πραγματικής ζωής, των διαμορφωμένων συνθηκών και των καταναγκασμών που αυτές φέρουν.
κ. Κουσούλη καλησπέρα σας.
Ονομάζομαι Νικόλαος Γ. Σαμπάτης και είμαι ένα από τα άτομα που είχαν τη χαρά να συμμετάσχουν στις εργασίες μιας εκ των συνεδριάσεων της Βουλής των Eφήβων. Με ιδιαίτερη λύπη διάβασα το κείμενό σας, το οποίο ζητά τη κατάργηση του θεσμού μιας και πρόκειται για μια «ανούσια» παράσταση. Θα μου επιτρέψετε όμως για χάρη της Δημοκρατίας και του ονείρου του Αντώνη Σαμαράκη που οραματίστηκε τη λειτουργία της, να εκφράσω μια αντίθετη άποψη.
athensvoice.gr, 6/7/2013
Πάντα διατηρούσα μια αμφιβολία – αν και παιδί ιερέα – για το αν υπάρχει Ανάσταση νεκρών. Και ακόμη δεν έχω απαντήσει, τι θα γίνει τελικά στην Δευτέρα Παρουσία. Παρατηρώντας όμως την πολιτική ζωή της χώρας, διαπιστώνει κανείς, ότι η Ανάσταση των νεκρών δεν είναι μόνο θεολογική υπόθεση. Μπορεί να είναι και πολιτική. Συμβαίνει σε όλες τις κοινωνίες σε φάσεις οπισθοδρόμησης και κατάρρευσης. Η ματιά στρέφεται στο παρελθόν. Μπροστά στο ζόφο του παρόντος, το παρελθόν γίνεται σημείο αναφοράς και πολιτικής παραμυθίας. Υπάρχει κάτι σταθερό να ακουμπήσουμε!