4. ΧΟΥΣΣΕΡΛ. Ο Έντμουντ Χούσσερλ ήταν Γερμανός φιλόσοφος. Γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1859 στο Πρόσνιτς της σημερινής Τσεχίας και πέθανε στις 27 Απριλίου του 1938 στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας. Δίδαξε φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο Χάλε-Βίτενμπεργκ, στο πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν και τέλος στο πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ.
3. ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ. Βασικό του έργο «Ο κόσμος ως Βούληση και ως Παράσταση» (Λειψία, 1819). Διακρίνεται για την απαισιοδοξία και την πεσιμιστική του θεώρηση. Το όνομά του Άρθουρ Σοπενχάουερ.
Στο προφίλ αυτό θα αναρτηθούν στο επόμενο διάστημα δεκαπέντε μορφές της φιλοσοφίας. Έτσι, κάθε τόσο θα βρίσκετε εδώ μια πρόσκληση για γνωριμία με έναν φιλόσοφο. Η επιλογή του δε θα γίνεται με κάποιο συγκεκριμένο κριτήριο. Θα αποφύγουμε πάντως γνωστούς και διάσημους.
Σε μια εποχή πνευματικής ανυδρίας και κενού νοήματος, η αναζήτηση πάντα έχει κάτι να μας δώσει. Όποιος ή όποια συμφωνεί με αυτό, μπορεί να συμβάλλει στη διάδοση αυτής της πρόσκλησης. Ψάχνουμε νόημα – δίνουμε νόημα.
1.ΠΛΩΤΙΝΟΣ. Ξεκινάμε λοιπόν με τον Πλωτίνο. Γεννήθηκε στη Λυκόπολη της Αιγύπτου τον 3ο αιώνα μ.Χ (204/5 – 270 μ.Χ) και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια. Ο Πλωτίνος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα στην ιστορία της φιλοσοφίας.
2. ΚΙΡΚΕΓΚΩΡ. Ο Σαίρεν Κίρκεγκωρ ήταν Δανός συγγραφέας και φιλόσοφος, και αποτελεί εξέχουσα προσωπικότητα του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στις 5 Μαίου του 1813 και πέθανε μέσα στην αγωνία και τη θλίψη στις 11 Νοεμβρίου του 1855. Το έργο του κινείται στις περιοχές της φιλοσοφίας, της θεολογίας, της ψυχολογίας, της λογοτεχνίας και της κοινωνιολογίας. Πρόδρομος μοντέρνων αλλά και μεταμοντέρνων αντιλήψεων για τον άνθρωπο και την ουσία του.
Παρακολουθώντας τη δημόσια αντιπαράθεση διαπιστώνει κανείς την απουσία ουσιαστικού διαλόγου.
Γράφει ο Θουκυδίδης:
«Όποιος διατείνεται πώς ο διάλογος δεν φωτίζει τα πράγματα, είτε είναι μικρόνους είτε κρύβει κάποιο προσωπικό συμφέρον. Είναι μικρόνους, αν θεωρεί ότι υπάρχει άλλος τρόπος για να προδιαγράψει κανείς το άδηλο μέλλον. Και είναι ιδιοτελής αν θέλει να σας παρασύρει σε μια μοιραία ενέργεια κι επειδή δεν έχει την ικανότητα να ωραιοποιήσει με τη ρητορεία του μια σαθρή ιστορία, προσπαθεί με δόλιες συκοφαντίες να τρομοκρατήσει και όσους έχουν αντίθετη άποψη και όσους θα τους ακούσουν. Ακόμα πιο επικίνδυνοι είναι, όμως, εκείνοι που κατηγορούν προκαταβολικά σαν πληρωμένο κάθε δεινό ρήτορα….
….Ο καλός πολίτης δεν πρέπει να εκφοβίζει όσους έχουν αντίθετη άποψη, αλλά να αντιπαρατίθεται σ' αυτούς επί ίσοις όροις και να υπερισχύει με τα επιχειρήματά του…»
Σαν να μιλάει για τους σύγχρονους πρωταγωνιστές της πολιτικής μας ζωής!