tovima.gr, 11/02/16
Καθόλου πρωτότυπο κ. Νίκο Παππά.
Όσο και να λοιδορούμε την άποψη ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, κάθε τόσο αυτή επιμένει να εμφανίζεται μπροστά μας. Και κοιτάτε να δείτε κάτι περίεργες συμπτώσεις.
Ήδη από τη Γαλλική Επανάσταση, που κατοχύρωνε τον Αύγουστο του 1792 την ελευθερία του Τύπου, εμφανιζόταν ταυτόχρονα η διάθεση ελέγχου και καταστολής του. Η διακηρυγμένη ελευθερία του Τύπου επιχειρείται να καταργηθεί στην πράξη. Μόνο οι «πατριώτες» δημοσιογράφοι είχαν δικαίωμα έκφρασης. Δεν επιβάλλεται λογοκρισία, αλλά εφαρμόζεται ο περίφημος νόμος «περί υπόπτων» (νόμος της 22ας Πρεριάλ, Ιούνιος 1794) σύμφωνα με τον οποίο συλλαμβάνονται οι δημοσιογράφοι που δε δηλώνουν πίστη στους «Ορεινούς». Και η Συμβατική εκδίδει μάλιστα δικό της φύλλο με τίτλο «Σελίδες Κοινωνικής Σωτηρίας» για όλη τη Γαλλία. Παρά την καταστολή που φτάνει στον παροξυσμό της τον Απρίλιο του 1796, εφημερίδες ποικίλης φύσεως από φιλικές στη μοναρχία μέχρι της άκρας αριστεράς, παραμένουν υπαρκτές.
Και έρχεται ο Ναπολέων. Με «τέχνη» και επιμονή εγκαθιστά μια κρατική προπαγάνδα με όσα μέσα διαθέτει, κυρίως όμως με τον Τύπο. Οι εφημερίδες της εποχής ήταν οι τηλεοράσεις του καιρού μας.
Η ανάγκη ελέγχου της γνώμης από την εξουσία είναι διαχρονική και δεν πρόκειται ποτέ να εκλείψει. Πρόκειται για την αιώνια διαμάχη για τα πρωτεία του λόγου, κ. υπουργέ Επικρατείας. Για τη διαμάχη και τη σύγκρουση ως προς το δικαίωμα στο λόγο, που αποτελεί το θεμέλιο λίθο κάθε δημοκρατικής κοινωνικής συγκρότησης.Προυπόθεση ελευθερίας.
Ο Ναπολέων - η ιστορία πάντα φωτίζει - ασχολήθηκε ο ίδιος με τον έλεγχο του Τύπου. Ήταν ένα είδος «αρχισυντάκτη» όλου του Τύπου.Το 1810 ο Ναπολέων ιδρύει τη Γενική Διεύθυνση Τυπογραφίας και Εκδόσεων. Η Διεύθυνση αυτή ελέγχει κάθε πρόσωπο που τυπώνει και περιορίζει δραστικά τον αριθμό των τυπογράφων. Όσοι επιβιώνουν, οφείλουν δημόσια δήλωση πίστης και αφοσίωσης. Ότι δεν θα τυπώσουν δηλαδή τίποτε εναντίον του αυτοκράτορα και του κράτους.
Προχωρεί εντωμεταξύ ο απόλυτος έλεγχος του Τύπου. Επιτρέπεται μόνο μια εφημερίδα κατά γεωγραφικό διαμέρισμα και αυτή θα πρέπει να είναι αφιερωμένη στη λογοτεχνία και στις τέχνες, με τη δυνατότητα να δημοσιεύει μικρές αγγελίες για ακίνητα. Στο Παρίσι κυκλοφορούν 4 μόνο εφημερίδες. Υπό τον κρατικό έλεγχο, υπηρετούν και υμνούν τον αυτοκράτορα.
Κάτι συμπτώσεις που κρύβει η ιστορία κ. Παππά.
