1. Η Ιθάκη έγινε ο προσωρινός δαιμονικός τόπος του διαχρονικού κυβερνητικού ψεύδους.
2. Ο υπεύθυνος του μεγάλου καταποντισμού άπλωσε για άλλη μια φορά παραποιημένο χάρτη στη γέφυρα.
3. Στο δαιμονικό τόπο της ιδεολογίας η αυτοκριτική είναι εκδιωγμένη.
4. Η άρνηση της λήθης είναι ηθική και πολιτική μας υποχρέωση.
5. Το ψέμα που δεν αντιλέγεται γίνεται τρέλα.
6. Ο καθένας μας είναι τελευταίο φυλάκιο, μετά δεν υπάρχει κανείς.

Σε λιτή ακτή της Μάνης τύχαμε χθες ξεχωριστής φιλοξενίας.
Με πλεύση ήρεμη σε μέρα δροσερή, μας οδήγησε ο Γιάννης ο δάσκαλος - πολύπειρος καπετάνιος- με ασφάλεια στο άγνωστο μέρος.
Δέσαμε στο ψαράδικο του καπετάν - Γιάννη με τις πλώρες αντίθετες, να κρατάμε τον καιρό. Ο Παναγιώτης θα μας βγάλει στην ακτή με τα κουπιά και ο γεροκαπετάνιος θα μας υποδεχθεί, σαν να μας γνώριζε από παιδιά. Η Δώρα με χαμόγελο ανοιχτό θα μας φέρει γλυκό με δροσερό νερό. Σε λίγο στην απέριττη καντίνα του Γιάννη, λίγο τσίπουρο οι μεν, παγωμένη μπύρα οι δε, μιλήσαμε για τόπους, ιστορίες και παραδόσεις.
Η ομορφιά του τόπου έχει ήδη κερδίσει τα τέσσερα μικρά παιδιά της Δώρας και του Παναγιώτη. Βοηθούν στη λιτή καντίνα και μας σερβίρουν σαν μικροί χαρούμενοι βοηθοί διάσημου σεφ γαλλικού εστιατορίου.
Το πλούσιο φαγητό του τραπεζιού είναι της οικογενειακής παραγωγής και όλοι ανυπόκριτα αναγνωρίζουμε τη νοστιμιά του.
Γέρνει ο ήλιος και δροσιά πέφτει στον κόλπο. Ο καπετάν - Γιάννης κοιτάζει τον καιρό. Η σκέψη του στην επιστροφή.
Θυμώνει συχνά τα απογεύματα ο Λακωνικός και κάνει δύσκολο το ταξίδι στην καρδιά του.
Η Δώρα η καπετάνισσα θα είναι αυτή τη φορά στα κουπιά. 
Σε λίγο είχαμε ήδη ανοιχτεί. 
- Χαλάει στο βάθος ο καιρός, μας λέει ο καπετάνιος .
- Κόψε τον καιρό αριστερά και μετά πλώρη Κύθηρα, του λέμε.
Όμορφο το θαλασσοδαρμένο ταξίδι. Πιο όμορφη η αλησμόνητη φιλοξενία.
Στο λιμάνι ακούμε τις παρατηρήσεις των συνετών της στεριάς.
- Που πάτε με τέτοιο καιρό;
Και ξεκινάνε πάντα οι συζητήσεις για τους κινδύνους και τους φόβους. Είχε περάσει η ώρα και εμείς κατάκοποι αφήσαμε για άλλη μέρα αυτές τις θεωρίες.

Από την αυλή της αγναντεύεις το φυσικό λιμάνι του Αρχάγγελου. Τόπος καταπράσινος, φαντάζομαι τότε, με νερά άφθονα, σε μέρος προσήλιο, στην κορυφή του ψηλού βουνού, εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί η πριγκίπισσα, άγνωστο σε μένα ποια,διαλέγει το σημείο για να χτίσει μικρή βυζαντινή εκκλησία.Το 1200 περίπου.Την ονομάζει χειμάτισσα. Όπως λέει η ιστορία, ζούσε εκεί τους χειμερινούς μήνες.
Το μικρό εκκλησάκι βρίσκεται στην ενορία του Αγίου Δημητριού, λίγο νότια των Μολάων. Στο δρόμο προς Νεάπολη. Αγαπημένο εκκλησάκι του λαού η Χειμάτισσα, θα βρεθούν εκατοντάδες σήμερα στην αυλή της.
Και η αρτοκλασία στο ηλιοβασίλεμα, που ευλογεί ο παπα - Παρασκευάς, είναι ένα θαύμα μέσα στο αχανές τίποτα.
Μικρός έφυγα από εκεί στην αγκαλιά της μητέρας μου, φέροντας ένα όνομα για τη διαδρομή.
Προσπαθώ κάθε χρόνο να βρεθώ στον εσπερινό της.

Ευχές στις φίλες και στους φίλους, που γιορτάζουν αύριο.